"Δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε..."

​Ναι ξέρω ποιον σας θυμίζω, αλλά έτερον εκάτερον.
Οφείλουμε να διαχωρίζουμε τα λεχθέντα από τα πρόσωπα. Εξάλλου βέβαια, υπάρχει και η λαϊκή θυμοσοφία που πάντα έχει κάτι για να περιγράψει ακόμα και τα απερίγραπτα.
 Και επί του προκειμένου αναφέρει "χαρτί μιλήσει, χωριάτης πάψει".

Έχουμε γίνει τις τελευταίες μέρες μάρτυρες και θεατές ενός "συγκλονιστικού δράματος", που θα μπορούσε να "αναγκάσει" ακόμη και τον Σαίξπηρ να νιώθει αμήχανος και ανεπαρκής για να συλλάβει τον ανθρώπινο πόνο...

Όλοι καταλαβαίνετε πού αναφέρομαι και κυρίως όσοι συχνάζετε στους καφενέδες της Φιλιππιάδας ή γίνεστε αναγνώστες κονδυλοφόρων που κυμαίνονται από την αρετή του Αριστείδη του Δίκαιου μέχρι την επαναστατικότητα του Ροβεσπιέρου. Κι ας είστε οι ίδιοι που χρόνια τώρα σιγοψιθυρίζετε "μα τι γίνεται εκεί πάνω".
 Η ανάγκη όμως και η αβεβαιότητα για το πολυτιμότερο αγαθό μας την υγεία, δεν σας έκανε ποτέ να πείτε φωναχτά τις σκέψεις σας. Εξάλλου για να λέμε και την αλήθεια σπανίζουν σήμερα οι άνθρωποι που όχι μόνο βάζουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, αλλά ακόμη διστάζουν να ανησυχήσουν για ό,τι διαδραματίζεται μήπως στο τέλος -πολύ πιθανόν- την πατήσουν οι ίδιοι.

Το ζήτημα είναι πως όταν βρεθεί ένας άνθρωπος να αποκαλύψει την αλήθεια, κανείς μα κανείς επίσημα δεν συντάσσεται έστω και με επιφυλάξεις απέναντι στην προσπάθειά του.
 Όλοι, μα όλοι, συμπαραστέκεστε στους πρώην θύτες και νυν υποτιθέμενα θύματα και όχι με στοιχεία υπέρ τους, αλλά με πύρινες αερολογίες.

Πώς μπορείτε όλοι εσείς οι κατήγοροι ενός θεσμικού προσώπου να γνωρίζετε τι έγινε και τι δεν έγινε που οδήγησε την κατάσταση εκεί που μάλλον έπρεπε...από καιρό να οδηγηθεί;
 Ήσαστε ή δεν είσαστε συνυπογράφοντες σε έγγραφα, εντολές, αποφάσεις του Νοσοκομείου Άρτας και βεβαιώνετε ότι όλα έβαιναν καλώς;

Και δεν έχετε έτσι αυτή την ελαχιστότατα απαιτούμενη κρίση και λογική να σκεφτείτε πώς θα ξεκινούσε όλη αυτή την υπόθεση ένας μορφωμένος άνθρωπος, χωρίς να έχει στοιχεία; Δεν υπήρχε άραγε πιο απλός και ξεκούραστος τρόπος να "αυτοκτονήσει" κοινωνικά, πολιτικά κι επαγγελματικά;

Έχουμε χρόνια μάθει τα γεγονότα να τα κουβεντιάζουμε και να τα αξιολογούμε μεταξύ τσίπουρου και μπιρίμπας.
 Να εκτιμούμε πολλές φορές, τις περισσότερες, υποκειμενικά και με βάση τις ανθρώπινες σχέσεις, φιλίες, συναναστροφές, κοινές εντοπιότητες ή και μικροεξυπηρετήσεις ή σερβιριζόμενες διευκολύνσεις ακόμη και για πράγματα που είναι δικαιώματά μας.

Ας περιμένουμε η υπόθεση να καταλήξει μέσα από τις θεσμικές διαδικασίες στις οποίες εξελίσσεται κι ύστερα ας αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα.

Κι όσοι αποφαίνονται για ρεβανσισμό ας διαφυλάξουν λίγο την όποια αξιοπιστία τους έχει απομείνει. Δεν έχουμε να κάνουμε με "Πράσινους" και "Βένετους". Με "κόκκινους" έχουμε, κύριοι. Ή χρόνια αυτοαποκαλούμενους "κόκκινους", ανεξαρτήτως των πρακτικών και των παρασκηνίων τους.