Έφυγε από τη ζωή ο πανεπιστημιακός καθηγητής Κωνσταντίνος Σκομπρίδης

 

Ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Σκομπρίδης, με ένα έργο που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα, έφυγε πρόωρα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη.

Η ακαδημαϊκή κοινότητα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και η επιστημονική σκηνή της χώρας αποχαιρετούν με βαθιά θλίψη έναν από τους πιο διακεκριμένους εκπροσώπους της σύγχρονης χημικής έρευνας. Ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Σκομπρίδης, με ένα έργο που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα, έφυγε πρόωρα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία παρακαταθήκη.

Η διαδρομή του Καθηγητή Σκομπρίδη ξεκίνησε από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, όπου πραγματοποίησε τις βασικές και διδακτορικές του σπουδές. Ακολούθησε μεταδιδακτορική έρευνα στο κορυφαίο ETH Zürich, καθώς και συνεργασίες με διεθνώς αναγνωρισμένους οργανισμούς όπως το Imperial College London και η Novartis. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πολυάριθμες δημοσιεύσεις, διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, καθώς και καθοδήγηση μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητών με συνέπεια και υψηλό επίπεδο ευθύνης.

Το 2016, ο Κωνσταντίνος Σκομπρίδης ανέλαβε επίσημα τα καθήκοντά του ως Καθηγητής Α’ βαθμίδας στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, εντασσόμενος στον Τομέα Οργανικής Χημείας και Βιοχημείας. Η παρουσία του στην ακαδημαϊκή ζωή του ιδρύματος ήταν σταθερή, ουσιαστική και εμπνευσμένη. Με ακαδημαϊκό ήθος και αυθεντική αφοσίωση, συνέβαλε στην αναβάθμιση του Τμήματος και στην καλλιέργεια ενός υψηλού επιπέδου επιστημονικού λόγου και πράξης.

Πέρα από την αμιγώς ερευνητική του δραστηριότητα, ο Καθηγητής Σκομπρίδης διακρίθηκε για τη δέσμευσή του στην εκλαΐκευση της επιστήμης. Ήταν ο εμπνευστής της Εβδομάδας Χημείας, μιας πρωτοβουλίας που καθιερώθηκε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και έφερε τη χημεία κοντά στους μαθητές της Ηπείρου, εμπνέοντας το ενδιαφέρον τους για τις φυσικές επιστήμες. Χάρη στις προσπάθειές του, χιλιάδες νέοι μαθητές ήρθαν σε επαφή με τα θαύματα της χημικής έρευνας, σε ένα περιβάλλον βιωματικής εκπαίδευσης και δημιουργικής ανακάλυψης.

Η απώλειά του έγινε δεκτή με συλλογικό πένθος από την Πρυτανεία, τη Σύγκλητο και το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που εξήραν το επιστημονικό του κύρος, την ανιδιοτελή προσφορά του και τον σεμνό, αλλά βαθιά ουσιαστικό του ρόλο στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Η Πρύτανης, Καθηγήτρια Άννα Κ. Μπατιστάτου, μίλησε για την πολύτιμη συμβολή του στην πανεπιστημιακή ζωή, τονίζοντας ότι «η απώλεια του Σκομπρίδη δεν αφορά μόνο το Τμήμα Χημείας, αλλά ολόκληρη την πανεπιστημιακή οικογένεια».

Ψήφισμα της Πρυτάνεως, του Συμβουλίου Διοίκησης, της Συγκλήτου και των Αντιπρυτάνεων για τον θάνατο του Καθηγητή του Τμ. Χημείας Κωνσταντίνου Σκομπρίδη

ΨΗΦΙΣΜΑ

Η Πρύτανης, το Συμβούλιο Διοίκησης, η Σύγκλητος και οι Αντιπρυτάνεις του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μόλις πληροφορήθηκαν τον θάνατο του Καθηγητή του Τμήματος Χημείας της Σχολής Θετικών Επιστημών, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΚΟΜΠΡΙΔΗ, έλαβαν υπόψη την εισήγηση της Πρυτάνεως, Καθηγήτριας κυρίας Άννας Κ. Μπατιστάτου, η οποία εξήρε την προσωπικότητα, το επιστημονικό κύρος, το ακαδημαϊκό ήθος, το διδακτικό και ερευνητικό του έργο στο αντικείμενο της Οργανικής Χημείας και την πολύχρονη προσφορά του εκλιπόντος στο Τμήμα Χημείας και αποφάσισαν:

‒ Να παραστεί η Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στην εξόδιο ακολουθία.
‒ Να κατατεθεί στεφάνι στη σορό του.
‒ Να αναρτηθεί την ημέρα της κηδείας μεσίστια η σημαία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
‒ Να εκφράσουν τα βαθιά συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του εκλιπόντος.
‒ Να επιδοθεί το παρόν ψήφισμα στην οικογένεια του εκλιπόντος.
‒ Να δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στον τοπικό ημερήσιο τύπο.
‒ Να αναρτηθεί το παρόν ψήφισμα στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Τετάρτη 25 Ιουνίου 2025 και ώρα 18.30 στον Άγιο Βησσαρίωνα Φιλιππιάδας.

Από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΚΟΜΠΡΙΔΗ

Το Τμήμα Χημείας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων εκφράζει τη βαθύτατη οδύνη του για την απώλεια του Κωνσταντίνου Σκομπρίδη, Καθηγητή του Τομέα Οργανικής Χημείας και Βιοχημείας, εκλεκτού συναδέλφου ο οποίος προσέφερε επί πολλά έτη σημαντικές υπηρεσίες για την επιστημονική πρόοδο και ανάπτυξη του Τμήματος Χημείας.

Διαχειριστικός Έλεγχος Δήμου Ζηρού 2019–2023: Μεταξύ Κακοδιοίκησης και Επικοινωνιακής Αστοχίας ....

 

Η παρουσίαση του ειδικού διαχειριστικού ελέγχου για την περίοδο 2019–2023 στον Δήμο Ζηρού δεν κατέληξε, όπως θα έπρεπε, σε μια συναινετική και δημιουργική αφετηρία για τον δημόσιο απολογισμό πεπραγμένων, αλλά αντίθετα μετατράπηκε σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης με έντονο επικοινωνιακό άρωμα και φτωχό θεσμικό περιεχόμενο.

Πράγματι, το πόρισμα του ελέγχου καταγράφει σοβαρά ζητήματα κακής διαχείρισης, κυρίως μέσω κατατμήσεων έργων και προφορικών αναθέσεων από τη διοίκηση Καλαντζή. Αυτά όμως δεν συνιστούν αυταπόδεικτα ποινικά αδικήματα κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος. Αντιθέτως, πρόκειται για χρόνιες παθογένειες του ελληνικού δημοσίου τομέα, που προκύπτουν από ένα ασαφές θεσμικό πλαίσιο  το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει διαμορφωθεί και συντηρείται από την ίδια την Πολιτεία. Οι κατατμήσεις είναι ένα "εργαλείο" που, εφόσον εφαρμόζεται κατά γράμμα του νόμου, έχει νομιμοφανή κάλυψη. Το πρόβλημα είναι πολιτικό και διαχειριστικό – όχι μόνο νομικό.

Ο πρώην δήμαρχος οφείλει να δώσει πειστικές απαντήσεις. Το χρέος ύψους 5 εκατομμυρίων ευρώ προς δημόσιους φορείς όπως η ΔΕΗ και ο ΦΟΔΣΑ, καθώς και η κακοδιαχείριση ύψους περίπου 1 εκατομμυρίου ευρώ, δεν μπορούν να αγνοηθούν ή να αιτιολογηθούν με αοριστίες. Η δημοσιονομική επιπολαιότητα έχει ονοματεπώνυμο και αφήνει βαρύ αποτύπωμα στους δημότες του Ζηρού.

Ωστόσο, η τακτική της σημερινής Δημοτικής Αρχής, υπό τον κ. Γιολδάση, απέχει από το να είναι θεσμικά άμεμπτη. Το πόρισμα των Ορκωτών, αν και «εμπιστευτικό», θα έπρεπε να έχει διανεμηθεί εγκαίρως στους εμπλεκόμενους αιρετούς και την Αντιπολίτευση, ώστε να μπορούν να προετοιμαστούν και να απαντήσουν τεκμηριωμένα. Το να παρουσιάζεται ετεροχρονισμένα, υπό την αίγλη της κάμερας, περισσότερο εξυπηρετεί επικοινωνιακές σκοπιμότητες παρά το καθήκον διαφάνειας και λογοδοσίας.

Αντί για έναν απολογιστικό θεσμό που θα όφειλε να καθιερωθεί ως απαραίτητη διαδικασία στο τέλος κάθε δημοτικής θητείας, η συνεδρίαση εξελίχθηκε σε μέσο πολιτικής διαπόμπευσης των απουσιαζόντων και σε ευκαιρία μονολόγου για τον παρόντα. Η απουσία της Αντιπολίτευσης, αν και κατακριτέα, δεν αφαιρεί από τον Δήμαρχο την ευθύνη να διασφαλίσει συνθήκες θεσμικού διαλόγου και ίσης μεταχείρισης.

Η Φιλιππιάδα και οι δημότες του Δήμου Ζηρού δεν έχουν ανάγκη από θεατρικές συνεδριάσεις και πόλωση, αλλά από διαφάνεια, συνέπεια και λογοδοσία με αρχές. Η αυτοδιοίκηση δεν είναι πεδίο προσωπικών αντιπαραθέσεων, αλλά δημόσιος χώρος ευθύνης.

Η υιοθέτηση ενός συστήματος τακτικών ανεξάρτητων ελέγχων από θεσμικά όργανα ανά τετραετία πριν την αποχώρηση κάθε Δημοτικής Αρχής  θα μπορούσε να προσδώσει αξιοπιστία στον θεσμό και να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. 

Όλα τα άλλα είναι απλώς κακόγουστη διαχείριση εντυπώσεων.

Δεν χρειαζόμαστε "δικαστήρια εντυπώσεων" – χρειαζόμαστε λύσεις, σχέδιο και ενότητα.

 Η θεσμική σοβαρότητα δεν είναι επικοινωνιακό τρικ.

Με αφορμή την πρόσκληση για την παρουσίαση του πορίσματος διαχειριστικού ελέγχου (2019–2023) από τη Δημοτική Αρχή Ζηρού, οφείλουμε να τοποθετηθούμε ξεκάθαρα:

Δεν πρόκειται για πράξη διαφάνειας, αλλά για επικοινωνιακή διαχείριση και απόπειρα συμψηφισμού πολιτικών ευθυνών.

Η επιλογή να παρουσιάζεται ένα πόρισμα χωρίς έγκαιρη θεσμική ενημέρωση, χωρίς έλεγχο από αρμόδιους φορείς και χωρίς δυνατότητα ουσιαστικού αντίλογου, υποβαθμίζει το Δημοτικό Συμβούλιο και προσβάλλει την έννοια της θεσμικής λογοδοσίας.

Δεν αγιοποιούμε τις προηγούμενες διοικήσεις – οι αδυναμίες και τα λάθη τους είναι γνωστά. 

Όμως, η σημερινή Δημοτική Αρχή, που ήρθε με υποσχέσεις ανανέωσης και αλλαγής, δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει τίποτα ουσιαστικό ή αναπτυξιακό για τον Δήμο Ζηρού και επικαλείται την νομική συνδρομή ακόμα και για να παραγγείλει καφέδες!!!

Αντί για σχέδιο, προτάσεις και έργο, βλέπουμε εσωστρέφεια, διχαστικές λογικές και ανακύκλωση ευθυνών. Ο διαχειριστικός έλεγχος, αντί να αξιοποιηθεί για διορθωτικές κινήσεις ή στρατηγική προγραμματισμού, μετατρέπεται σε εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης και αποπροσανατολισμού.

Είναι λυπηρό να αναπαράγονται σκηνές από το παρελθόν – όπως οι γνωστές δικαστικές διαμάχες που δίχασαν τη Φιλιππιάδα – τη στιγμή που η τοπική κοινωνία διψά για ενότητα, έργο και μέλλον.

 Η Δημοτική Αρχή οφείλει να θυμάται ότι η διαφάνεια δεν εξαγοράζεται, η αξιοπιστία δεν σκηνοθετείται και η πρόοδος δεν επιτυγχάνεται με παρελθοντολογία.
Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από «καρικατούρες κάθαρσης», αλλά από ανθρώπους με σχέδιο, ανοιχτούς ορίζοντες και διάθεση για πραγματική αλλαγή.

«Η Παντάνασσα Αλλάζει με Δουλειά, Όχι με Υποσχέσεις!»

 

Ένα χωριό που κινείται με σχέδιο και ευθύνη

Οι παρεμβάσεις που υλοποιήθηκαν στην κοινότητα Παντάνασσας – από την αντικατάσταση του μοτέρ στο αντλιοστάσιο άρδευσης και της αντλίας ύδρευσης, έως τον καθαρισμό και τη διάνοιξη των αγροτικών δρόμων αποτελούν σημαντικά βήματα για την καθημερινότητα των κατοίκων και κυρίως των αγροτών της περιοχής.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι ενέργειες δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας χαριστικής πράξης, αλλά αυτονόητη υποχρέωση των υπηρεσιών του Δήμου προς τις κοινότητες και τους πολίτες. Οι ευχαριστίες, όταν εκφράζονται, πρέπει να έχουν ως αποδέκτη πρώτα απ’ όλα το Κοινοτικό Συμβούλιο και τον Πρόεδρο της Παντάνασσας Σωτήρη Κώστα ο οποίος επιδεικνύει συνέπεια, προσήλωση και πραγματική αγάπη για τον τόπο.

Ο σημερινός Πρόεδρος αγαπητός Σωτήρης Κώστας συνεχίζει με ήθος και συνέπεια το έργο του πατέρα του, Χρήστου Κώστα ενός ιστορικού και επιτυχημένου αυτοδιοικητικού άνδρα, που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην Παντάνασσα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ανήκει στην οικογένεια των Κωσταίων, μιας γενιάς με βαθιές ρίζες και αποδεδειγμένη προσφορά στο χωριό.

Η πρόοδος της Παντάνασσας δεν είναι προϊόν φιλοφρονήσεων ή εξαρτήσεων, αλλά καρπός συλλογικής δουλειάς, απο όλο το συμβούλιο και με την συνεργασία των κατοίκων και του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού , της ορθής διεκδίκησης και αποτελεσματικής παρουσίας της Κοινότητας σε όλα τα επίπεδα. Συνεχίστε με πίστη στις δυνατότητές σας.

Αξιολόγηση τύπου όσα θέλει η νύφη να δει η πεθερά

 

Η πρόσφατη δημόσια συζήτηση γύρω από την αξιολόγηση των υπηρεσιών του Δημοσίου, με αφορμή έρευνες ικανοποίησης πολιτών, επικεντρώθηκε –ως συνήθως– στο κατά πόσο οι δημόσιοι υπάλληλοι «κάνουν τη δουλειά τους». Όμως η προσέγγιση αυτή παραμένει ατελής. Αντιμετωπίζει ένα διαχρονικό και δομικό πρόβλημα της χώρας μέσα από ένα στενό πλαίσιο, απομονώνοντας τις δυσλειτουργίες του Δημοσίου από το ευρύτερο θεσμικό και οικονομικό περιβάλλον στο οποίο αυτές παράγονται και αναπαράγονται.

Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε μόνο πρόβλημα δημόσιων υπηρεσιών, έχουμε συνολικό πρόβλημα ικανοποίησης των αναγκών του πολίτη – τόσο από το κράτος όσο και από την αγορά. Και το πρόβλημα αυτό είναι συστημικό, καθώς σχετίζεται με τον τρόπο που λειτουργεί ο διοικητικός και οικονομικός μηχανισμός της χώρας, τον ρόλο της πολιτικής εξουσίας, αλλά και τη συστηματική αποτυχία του ιδιωτικού τομέα να παρέχει ανταγωνιστικές, προσιτές και ποιοτικές υπηρεσίες και αγαθά.

Πρώτα απ’ όλα, είναι αδύνατο να μιλήσουμε για αξιολόγηση του Δημοσίου χωρίς να αναγνωρίσουμε ότι η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα παραμένει σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από την πολιτική εξουσία. Παρά τις προσπάθειες για συγκρότηση ανεξάρτητου, αξιοκρατικού μηχανισμού στελέχωσης, οι κρίσεις προϊσταμένων, οι μετακινήσεις προσωπικού, ακόμα και η ιεράρχηση στόχων, καθορίζονται συχνά όχι με διοικητικά αλλά με κομματικά κριτήρια.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η δημόσια διοίκηση να μη μπορεί να λειτουργήσει με συνέχεια, συνέπεια και επαγγελματισμό. Η εναλλαγή κυβερνήσεων, ή και απλώς υπουργών, συχνά συνεπάγεται ανατροπή προτεραιοτήτων, αλλαγή προσώπων και αμφισβήτηση όσων είχαν προηγηθεί. Σε αυτό το πλαίσιο, η αξιολόγηση κινδυνεύει να μετατραπεί είτε σε εργαλείο επικοινωνίας είτε σε μηχανισμό εσωτερικής πειθάρχησης, αντί να λειτουργήσει ως εργαλείο βελτίωσης της ποιότητας των υπηρεσιών.

Όμως η κριτική δεν μπορεί να εξαντλείται στο κράτος καθώς το δημόσιο συμφέρον συχνά επιβάλει την αποσύνδεση του κόστους από την ποιότητα παροχής υπηρεσιών. Ο ιδιωτικός τομέας, παρότι συχνά παρουσιάζεται ως αντίβαρο στην αναποτελεσματικότητα του Δημοσίου, στην πράξη συχνά λειτουργεί με ολιγοπωλιακά  χαρακτηριστικά γεγονός που τον καθιστά μη αποτελεσματικό και επιπροσθέτως είναι σε μεγάλο βαθμό κρατικοδίαιτος και αυτή η τροφοδότησή του  με δημόσιους πόρους μειώνει την υγιή επιχειρηματικότητα οδηγώντας τη σε οκνηρία και εγκατάλειψη των τομέων έρευνας και καινοτομίας γεγονός που εξηγεί και την χαμηλή θέση της χώρας στην κατηγορία των ιδιωτικών επενδύσεων. 

Αρκεί μια γρήγορη ματιά στους βασικούς τομείς υπηρεσιών:

• Τράπεζες: Παρά τις κρατικές ενισχύσεις και τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις, οι ελληνικές τράπεζες προσφέρουν σχεδόν μηδενικά επιτόκια καταθέσεων και επιβάλλουν από τα υψηλότερα επιτόκια δανεισμού στην Ευρωζώνη. Η πρόσβαση σε χρηματοδότηση είναι περιορισμένη, ιδιαίτερα για νέους και μικρές επιχειρήσεις, ενώ βασικές υπηρεσίες χρεώνονται αδιακρίτως.
• Ενέργεια και τηλεπικοινωνίες: Σύμφωνα με τη Eurostat, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις 3 ακριβότερες χώρες της ΕΕ στην τιμή ηλεκτρικού ρεύματος για οικιακούς καταναλωτές. Παράλληλα, οι τιμές για κινητή τηλεφωνία και συνδρομητικό internet είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη, με σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ παρόχων και μικρό βαθμό ανταγωνισμού, όπως έχει επισημάνει επανειλημμένα και η ΕΕΤΤ.
• Λιανεμπόριο: Σε βασικά αγαθά διατροφής, οι τιμές σε ελληνικά σούπερ μάρκετ εμφανίζονται υψηλότερες σε σχέση με πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Η ΕΛΣΤΑΤ και το ΙΝΚΑ έχουν καταγράψει αυξήσεις τιμών πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ σε σειρά βασικών προϊόντων, χωρίς αντίστοιχη βελτίωση στις αποδοχές των καταναλωτών. Το παραπάνω δεν είναι μόνο πρόβλημα ατελούς αγοράς. Είναι αποτέλεσμα στρεβλώσεων, κρατικής ανοχής και αδυναμίας να προστατευτεί ο καταναλωτής, είτε μέσω του ανταγωνισμού είτε μέσω ρυθμιστικών παρεμβάσεων. 

Αν λοιπόν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά για αξιολόγηση, δεν μπορούμε να την περιορίζουμε στο Δημόσιο. Ούτε μπορούμε να την παρουσιάζουμε ως λύση σε ένα πρόβλημα που έχει βαθύτερα θεσμικά αίτια. Η αξιολόγηση πρέπει να αφορά το σύνολο του μηχανισμού ικανοποίησης των αναγκών του πολίτη: το κράτος, τις δημόσιες επιχειρήσεις, τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν σε κρίσιμους τομείς – πολλές από τις οποίες συντηρούνται μέσα από δημόσιες συμβάσεις, επιδοτήσεις ή ρυθμιστικές αποφάσεις.

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο πρότυπο διοίκησης, οικονομικής διαχείρισης και παραγωγικότητας, και για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε ότι η παθογένεια δεν βρίσκεται σε έναν μόνο τομέα αλλά στον τρόπο που το Δημόσιο και ο ιδιωτικός τομέας διαπλέκονται και αλληλοκαλύπτονται, διαμορφώνοντας τελικά μια κοινή κουλτούρα χαμηλών προσδοκιών και υψηλού κόστους.

Χασκής Χρήστος

πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων

πτυχιούχος Τεχνολογίας και Επικοινωνιών

κάτοχος Μεταπτυχιακού στην Δημόσια Διοίκηση