άρθρο του Στέργιου Γιαννάκη

Η βαθιά κρίση που διανύουμε μας υπενθύμισε ότι η ελληνική γεωργία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της πραγματικής οικονομίας. Ο ρόλος της γεωργίας επαναπροσδιορίζεται στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ευρώπη της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), στον κόσμο με τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες διατροφής και τους περιορισμένους φυσικούς πόρους.
Ο φυσικός πλούτος της πατρίδας μας αποτελεί ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Περισσότερο από ποτέ, πιστεύω ότι έφτασε η ώρα η ελληνική περιφέρεια να αποτελέσει τον μοχλό ανάπτυξης και εξωστρέφειας της χώρας. Τα αγροτικά, κτηνοτροφικά και αλιευτικά προϊόντα μας μπορούν να καταστούν η αιχμή του δόρατος.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον, η επιστροφή 60.000 νέων ατόμων στη γεωργία, μόνο το 2010, καταδεικνύει, πέρα από τις οικονομικές αναλύσεις, ότι στη συλλογική συνείδηση του Έλληνα, η πρωτογενής παραγωγή βρίσκει τη χαμένη της αξία.
Σύμφωνα με την φετινή έκθεση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για το 2012, οι νέοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου αναζητούν ένα ποιοτικότερο μοντέλο ζωής.
Η επιστροφή των νέων, του πιο δυναμικού κομματιού της κοινωνίας,  στον παραδοσιακό παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, είναι σε κάθε περίπτωση ένα ενθαρρυντικό φαινόμενο.
Αφενός ισορροπεί το ασφυκτικό πλαίσιο –με όρους δημογραφικούς, αναπτυξιακούς, πολεοδομικούς- της έντονης αστυφιλίας αφετέρου δημιουργεί ουσιώδεις συνθήκες διαβίωσης για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.