Ο άνθρωπος που φιλοτέχνησε παραδοσιακά ελληνικά κεντήματα στο θρυλικό Bar Jacket και την Book Tote του οίκου περιγράφει την εμπειρία του.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ασχολήθηκε με το παραδοσιακό ένδυμα από τύχη, όμως η μετέπειτα πορεία του αποδεικνύει ότι η γνωριμία του με τον Κώστα Γκίκα, ελληνοράπτη του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος δεν ήταν προϊόν τύχης αλλά κάτι προαποφασισμένο από τη μοίρα. (Διάβασε περισσότερα για τα πρώτα βήματα του Άρη Τζονευράκη στην τέχνη του παραδοσιακού ενδύματος εδώ.) Αυτό που κάποτε ξεκίνησε σαν απλός ενθουσιασμός για μια τέχνη που έμοιαζε ξεχασμένη τον οδήγησε, μερικά χρόνια αργότερα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο να παρακολουθεί διεθνούς φήμης μοντέλα να παρουσιάζουν δικά του έργα που φιλοτέχνησε για λογαριασμό του διάσημου γαλλικού οίκου Dior. Όπως ήταν φυσικό, η πρώτη ερώτηση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτή:
Πώς ξεκίνησε η ιστορία της συνεργασίας σου με τον Dior;
Όλα ξεκίνησαν μια εβδομάδα πριν τα περασμένα Χριστούγεννα όταν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα. Ήταν η κυρία Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη -την οποία γνωρίζω από τη συνεργασία μου εδώ και χρόνια με την Zeus+Dione. Μου είπε ότι είχε έρθει στην Ελλάδα ένα κλιμάκιο από τον οίκο Dior από το Παρίσι κι ότι ήθελαν να με γνωρίσουν. Για να είμαι ειλικρινής, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πώς θα υποδεχτώ τους ανθρώπους αυτούς στο εργαστήριό μου, καθώς εκείνη τη στιγμή ήμασταν στη διαδικασία παραγωγής και όλα ήταν άνω-κάτω.
Πώς ήταν η πρώτη επαφή μαζί τους;
Το δικό μου εργαστήριο ήταν ο τελευταίος σταθμός τους στην ημερήσια περιοδεία που είχαν κάνει, που περιελάμβανε και το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. Έτσι, η γνωριμία μας έγινε από εκεί, μιας και η κυρία Ιωάννα Παπαντωνίου μου ζήτησε να τους ξεναγήσω σε μια μικρή έκθεση με ντουλαμάδες που είχε στηθεί για το σκοπό αυτό. Την πρώτη φορά που είδα τη Maria Grazia Chiuri και τους συνεργάτες της μου φάνηκαν κάπως "παγωμένοι”, απρόσιτοι -όμως αργότερα κατάλαβα ότι ήταν έτσι από σεβασμό στο χώρο και τη δουλειά που είχαν πάει να κάνουν εκεί. Όταν, αργότερα, ήρθαν στο εργαστήριό μου, ήταν πολλοί ευχάριστοι, προσηνείς, συνεργάσιμοι και πάρα πολύ απλοί -φαινόταν ότι ένιωθαν οικεία στο χώρο. Το γεγονός ότι τότε βρισκόμασταν ακόμα σε περιορισμούς και απαγορευόταν να μπουν περισσότερα από 3 άτομα σε ένα αυτοκίνητο είχε ως αποτέλεσμα να χρειαστούν 5 βανάκια για να κάνουν αυτή την περιοδεία, που έφτασαν το ένα πίσω από το άλλο μέσα σε ένα μικρό στενό στο Άργος όπου βρίσκεται το Αριστοτέχνημα. Έμοιαζε κάπως με σκηνή από ταινία. Τους έδειξα κάποια από τα πράγματα που είχα εδώ, όπως ένα αχνάρι φουστανέλας και τους εξήγησα πώς ράβεται, τους χάρισα και μια φουστανέλα και τους έδωσα και κάποια ημιτελή γιλέκα για να τα πάρουν μαζί τους και να πάρουν έμπνευση για τη συλλογή.
Είχαν στο μυαλό τους κάτι συγκεκριμένο που ήθελαν από σένα;
Ναι, μου είπαν ότι ήθελαν να παρουσιάσουν το Bar Jacket, το θρυλικό κομμάτι που σχεδίασε ο ίδιος ο Christian Dior το 1947, με παραδοσιακά ελληνικά κεντήματα. Ωστόσο, δεν ήταν σίγουροι εάν μπορούσα να κάνω πράξη αυτό που είχαν στον μυαλό τους. Κάποιοι από όσους ήρθαν ανήκαν στο σχεδιαστικό team και είχαν φέρει μερικά σχέδια για να μου δείξουν τι περίπου ήθελαν. Όταν όμως η Maria Grazia με ρώτησε πώς το έβλεπα εγώ και της έκανα τις δικές μου προτάσεις, κατάλαβε ότι μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα από όσα είχαν κατά νου και έτσι μου έδωσε το ελεύθερο να το κάνω όπως νόμιζα. Όπως μου είπαν αργότερα, μου έβγαλε την προσωνυμία "ο ανθρώποις 3 σε 1” γιατί μπορούσα να βγάζω σχέδια, να κόβω και να κεντάω -κάτι που σε έναν οίκο μόδας γίνεται από τρία διαφορετικά τμήματα στη διαδικασία παραγωγής. Η επικοινωνία μας συνεχίστηκε μέσω email -μέχρι που καταλήξαμε στα τελικά σχέδια.
Σου έθεσαν κάποιους περιορισμούς;
Το μόνο που ήθελαν, σε ό,τι αφορά το σακάκι, ήταν το κέντημα να είναι από λευκό κορδόνι πάνω σε λευκό ύφασμα. Κάτι άλλο που μου ζήτησαν όταν είδαν πώς δουλεύω, είναι να μην χρησιμοποιήσω ενίσχυση (ένα αυτοκόλλητο ύφασμα που βάζουμε κάτω από το κέντημα) γιατί δεν ήθελαν το αποτέλεσμα να είναι πολύ "σταθερό", αλλά να έχει κίνηση. Αρχικά, κέντησα ένα δείγμα σε άλλο ύφασμα -σε ένα λευκό μάλλινο- και το έστειλα στη Γαλλία για να το δουν και να μου απαντήσουν αν είναι οκ με τα σχέδια. Στη συνέχεια, μου έστειλαν το δικό τους ύφασμα, ένα υπέροχο κασμίρ, και κέντησα το κομμάτι που είδατε στο σόου.
Και με την τσάντα, τι έγινε;
Αρχικά, μίλησα με το Ραούλ, από το σχεδιαστικό τμήμα του οίκου Dior, ο οποίος μου εξήγησε ποια ήταν η φιλοσοφία που ήθελαν να αποτυπώσουν στην τσάντα και μου είπε ότι του άρεσαν πολύ τα κεντήματα του ντουλαμά οθωνικής περιόδου που είχα σαν δείγμα εκείνη την στιγμή στο εργαστήριο -όπως αυτά που είχε ο ντουλαμάς που είχα φτιάξει για την κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου. Εμένα όμως δεν μου "κόλλαγαν” καθόλου. Η αλήθεια είναι προβληματίστηκα ,ο χρόνος πίεζε και έπρεπε να καταλήξω. Το σκέφτηκα πολύ ώσπου κάποια στιγμή είπα ότι μου χρειάζεται μια βόλτα για να αδειάσει το μυαλό μου. Βγήκα μέχρι το περίπτερο της πλατείας και στο δρόμο μου ήρθε η ιδέα του πώς να το κάνω. Έβαλα σχέδια από γιλέκα πελοποννησιακής φουστανέλας παλαιότερου τύπου και κατά τη γνώμη μου, ταίριαξαν απόλυτα. Ήταν τελείως διαφορετικά από αυτά που μου είχαν στείλει εκείνοι, αλλά ακολουθούσαν την ίδια φιλοσοφία. Όταν έστειλα φωτογραφίες στην Ιταλία όπου κατασκευάζονται τα αξεσουάρ για να τα τσεκάρουν, μου απάντησαν "Maria Grazia is super happy”.
Τι είδους σχέδια είναι τα κεντήματα που φιλοτέχνησες πάνω στο σακάκι και την τσάντα;
Στο σακάκι, οι κουμπότρυπες είναι σχέδια από νησιώτικα γιλέκα. Στα μανίκια, στα καπάκια από τις τσέπες και πάνω στις τσέπες είναι σχέδια δικά μου εμπνευσμένα από μοτίβα που υπάρχουν σε παραδοσιακά στεριανά γιλέκα. Αυτός ήταν και ο στόχος μου: Ανέκαθεν κάθε ελληνοράπτης είχε το δικό το ύφος -όταν έβλεπες ένα κομμάτι ήξερες ποιος το είχε φτιάξει. Αυτό είναι κάτι που θέλω να πιστεύω ότι έχω καταφέρει να πετύχω κι εγώ. Τα σχέδια της τσάντας είναι από γιλέκο σταυροκούμπωτο φουστανέλας παλαιότερου τύπου.
Πόσες μέρες σου πήρε να ολοκληρώσεις τα δύο κομμάτια;
Για το σακάκι δούλεψα 4-5 μέρες και για τη τσάντα περισσότερο γιατί έχει πιο πολλά κεντήματα. Βέβαια, μιλάμε για 10 ώρες δουλειά την ημέρα.
Πώς θα χαρακτήριζες γενικά την εμπειρία;
Μοναδική. Είχα την τιμή να συνομιλήσω προσωπικά με την Maria Grazia Chiuri που μου διέθεσε πολύ χρόνο για να δούμε μαζί το τελικό αποτέλεσμα και πώς θα παρουσιαστεί -ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα το fitting του ρούχου. Μου εξήγησε επίσης πόσο σημαντική είναι για εκείνους η Cruise Collection, γιατί είναι η πρώτη συλλογή του χρόνου και πάνω σε αυτή "χτίζονται” όλες οι άλλες. Είδα πως δουλεύονται τέτοια ρούχα σε υψηλό επίπεδο.
Πώς σου φάνηκε η συλλογή και η παρουσίασή της στο Καλλιμάρμαρο;
Ήταν όλα εξαιρετικά! Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα το ότι είδα ολοκληρωμένα κάποια κομμάτια τα οποία είχα δει μόνο σε σχέδια. Είναι μοναδική εμπειρία να βλέπεις να ζωντανεύει μπροστά σου ένα σχέδιο. Κι από την παρουσίαση μου άρεσαν τα πάντα, η ατμόσφαιρα, τα μοντέλα, όλη η διοργάνωση. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω και μέτρο σύγκρισης... Όταν θα πάω σε μερικά τέτοια σόου ακόμα, θα μπορώ να συγκρίνω και θα σου πω ποιο μου άρεσε περισσότερο (γέλια).
Αυτή τη στιγμή, σε ποιο στάδιο της συνεργασίας σας βρίσκεστε;
Βρισκόμαστε στο σημείο όπου πρέπει να βρούμε πώς θα κάνουμε industrialization, δηλαδή πώς θα παραχθούν σε μαζική κλίμακα αυτά τα σχέδια. Δεν ξέρω ακόμα πώς θα γίνει όλο αυτό, το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως είμαι διατεθειμένος να μάθω να κεντάω και με τα πόδια για να το ολοκληρώσω! Από την άλλη, ακόμα κι αν δεν γίνει τίποτα άλλο στο μέλλον, για μένα είναι αρκετό που δικά μου έργα θα βρίσκονται για πάντα στο αρχείο του οίκου Dior.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!