KΑΡΑΒΙΔΟΜΑΧΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ

Πολιτικός μεσαίωνας στην Πρέβεζα

Η οικονομική κρίση δημιουργεί έντονες συνθήκες πολιτικού μεσαίωνα. Η κοινή λογική μίας νέας αρχής στα κοινά κάθε περιοχής που έρχεται σε σύγκρουση με τον παλαιοκομματισμό και το σκοταδισμό το 2012!

Άρθρο του Ξενοφώντα  Καραβίδα
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, υπάρχουν στιγμές που η πολιτική αγνοεί ποικιλοτρόπως την κοινή λογική. Επί τούτου, πολύ χαρακτηριστικά ο γελωτοποιός Χάρρυ Κλύνν σε πρόσφατη αρθρογραφία του διακωμώδησε έννοιες όπως η μικροπολιτική, ο κακός συνδικαλισμός, η πολιτική αλαζονεία. Με απλά λόγια, πως ο κρατισμός, ο λαϊκισμός και οι πολιτικοί καιροσκόποι εμποδίζουν τη φυγή προς τα εμπρός και με ποιο τρόπο προσπαθούν να το πράξουν. Επί της ουσίας, πολιτική οπισθοδρόμηση είναι το νέο εφαρμοζόμενο δόγμα, που οι κάθε λογής και κοψιάς πολιτικοί δεινόσαυροι έθεσαν σε εφαρμογή. Είναι οι νταβατζήδες της πολιτικής που δεν αφουγκράζονται την «κραυγή» της κοινής γνώμης για άσκηση πολιτικής στον δημόσιο βίο μακριά από μηχανορραφίες, προκειμένου να προβούμε στις αναγκαίες για τον τόπο αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Αρέσκονται στην άσκηση θολής παραπολιτικής, όταν η μαστιζόμενη από τη διεθνή κρίση οικονομία μας, απαιτεί άμεση συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων και των υγιών προτάσεων. Αντί αυτών ανακάλυψαν ξαφνικά ότι το πρόβλημα της χώρας μας αποτελεί η τοποθέτηση ικανών και άφθαρτων ανθρώπων των τοπικών κοινωνιών σε θέσεις ευθύνης και προσφοράς. Χαλά η ‘’πιάτσα’’ προφανώς αφού δεν είναι δικές τους επιλογές! Ο κατευθυνόμενος «πολιτικός μεσαίωνας» λοιπόν όχι μόνο μας χτύπησε την πόρτα, αλλά αναιδώς και με βίαιο τρόπο προσπαθεί να κρατηθεί ζωντανός στην πολιτική σκηνή . Βιώνουμε ένα «πολιτικό σκοταδισμό» σε όλο το μεγαλείο του . Η πολιτική υποκρισία, η στρατευμένη επιστολογραφία και η επιλεκτική πραγμάτωση στόχων, στρατεύονται στο δρόμο για την κοινωνική, πολιτική κατηφόρα του τόπου. Αυτό συμβαίνει. Και στην Πρέβεζα όπως και παντού. Αυτοί που δε δύνανται να «κολυμπήσουν στα βαθιά» βάσει πολιτικής, βολεύονται να «πλατσουρίζουν» στα ρηχά και θολά νερά της παραπολιτικής. Ουσιαστικά απονευρώνουν και «θεατροποιούν» την πολιτική,εναλλασσόμενοι μεταξύ «δράματος» και «κωμωδίας». Μιλάμε για θιασώτες έργων με θέμα συνωμοσίες - τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια - όπου ο σεναριογράφος ανοίγει τα συρτάρια του και προωθεί «σκουπίδια», αρλούμπες και τα συναφή , με παραλήπτες .....ΑΝΩΝΥΜΟ. Στο δρόμο αυτής της μεθοδευμένης επιχείρησης της πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και της συμμετοχής στα κοινά, ανακαλύπτουμε καθημερινώς με το προσωπείο της παραπολιτικής ένα κεκαλυμμένο φαρισαϊσμό, τη λεγόμενη αλαζονεία της εξουσίας. Απέναντι σε αυτές τις μικροπολιτικές μεθοδεύσεις, η άμυνα είναι συγκεκριμένη. Η συλλογική αντίδραση και η ατομική στάση είναι προφανώς το μυστικό. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν μπορούμε. Αν έχουμε δυνάμεις να προστατεύσουμε από αυτές τις μεθοδεύσεις και συγχρόνως να ενθαρρύνουμε ικανούς, άφθαρτους και αυτοδημιούργητους ανθρώπους να συμμετέχουν στα κοινά. Mε λίγα λόγια να προταχθεί το ΕΜΕΙΣ, η συλλογική στάση έναντι του ΕΓΩ.Είναι χρέος κάθε ανθρώπου που έχει άποψη για τα κοινά - όχι για ιδιοτελείς λόγους αλλά από πραγματικό ενδιαφέρον - να αντιταχθεί στην επιβολή πρακτικών που εκφράζονται μέσω απειλών, μείωσης προσωπικότητας και άκρατου λαϊκισμού όπου κυριαρχούν τα τσίπουρα και τα χτυπήματα στην πλάτη. Αν σήμερα δεν αντιδράσουμε, αύριο ίσως είναι πολύ αργά – ο πολιτικός μεσαίωνας έπιασε δουλειά εμφανώς. Σε επικίνδυνα μονοπάτια επιδιώκουν κάποιοι να βαδίσουμε! Το άσχημο είναι, ότι αυτό κυρίως συμβαίνει σε περιόδους πολύ ιδιαίτερες για το μέλλον του τόπου