Για να είμαστε εξηγημένοι και σαφείς.!

 ΧΑΡΙΣ ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ 
 journalist

Λοιπόν.

Για να είμαστε εξηγημένοι και σαφείς.

Σε ότι αφορά στο πλήθος πρέπει να ξεπέρασε το 1.000.000 πολίτες χωρίς αμφιβολία. 

Ισως και το 1.200.000 διαδηλωτές.

Τα περί 140.000 της ΕΛΑΣ είναι καραγκιοζιλίκια του Τόσκα (ίσως παρέλειψε ένα μηδενικό).

Κανένα "καπέλωμα" δεν έγινε από χρυσαυγίτες, πατριδοκάπηλους και ακροδεξιούς.

Ο κόσμος (κάποια στιγμή μιλιούνια ανηφόριζαν την Ερμού, την Μητροπόλεως, την Σταδίου και την Πανεπιστημίου, ενώ Β. Σοφίας, Αμαλίας και Φιλλελήνων είχαν τιγκάρει ως πολύ ψηλά) ήταν οι καθημερινοί έλληνες της γειτονιάς μας, που συναντάμε στο σούπερ-μάρκετ, στο γραφείο ή στον φούρνο, με τα παιδιά τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες (όλοι σχεδόν κρατούσαν μια μικρή ελληνική σημαία του ενός ευρώ).

Εντύπωση μου έκαναν οι χιλιάδες νέοι, μαθητές και φοιτητές ή εργαζόμενοι, αλλά και άνεργοι. σοβαροί, χωρίς υστερικές κραυγές, που ακολουθούσαν τα συνθήματα των διοργανωτών αποκλειστικά για τη Μακεδονία και την ελληνικότητα της.

Μου έκανε εντύπωση ακόμα η σύμπνοια και η συντροφικότητα του κόσμου, η έλλειψη αρρωστημένου φανατισμού και η αποφαστικότητα για διεκδίκηση των δικαίων του ελληνισμού.

Περιγραφή:Επειδή από τη σχολική μου ηλικία δεν έχω χάσει συγκέντρωση και κυρίως της δημοκρατικής παράταξης, που ήταν πάντα μεγαλειώδεις, κάνω τις ακόλουθες παρατηρήσεις.Η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχω πάει (δεν ξέρω για την απελευθέρωση από τους γερμανούς) ήταν του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 πριν από τις εκλογές.

Είχα καταφέρει τότε να βρεθώ στη συμβολή Φιλελλήνων κακ Οθωνός, χωρίς να καταφέρω να δω τον μεγάλο μας ηγέτη στην εξέδρα.Σήμερα δεν κατάφερα να πλησιάσω στο ίδιο σημείο.

Ο κόσμος στην πλατεία ήταν "σαρδελοποιημένος". 

Ασφυκτικά στοιβαγμένος από τους δρόμους που οδηγούν στην πλατεία κανείς δεν μπορούσε να πλησιάσει σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων.

Η Ερμού έφτανε πυκνά ως την Καπνικαρέας και από εκεί πιο αραιά ως το Μοναστηράκι, η πλατεία του οποίου ήταν γεμάτη.

Το ίδιο η Μητροπόλεως ως την Μητρόπολη και πιο αραιά στη συνέχεια.Η Βουλής τίγκα απροσπέλαστη.

Η Β. Σοφίας ως το Μουσείο Μπενάκη.

Η Αμαλίας ως τους Στήλους του Ολυμπίου Διός.Πανεπιστημίου και Σταδίου πυκνά ως την οδό Αμερικής.

Αρκετές χιλιάδες κόσμου, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας είχαν κατακλύσει τα καφέ, τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα μαγαζιά πρόχειρου φαγητού πέριξ της πλατείας Συντάγματος ως το Μοναστηράκι και τα στενάκια, ακούγοντας τις ομιλίες από τα μεγάφωνα.

Με δύο λόγια-κατά τη γνώμη μου, ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει ποτέ στην Αθήνα.

Αν όλοι αυτοί ήταν εθνικιστές, υπερεθνικιστές, ψεκασμένοι, χρυσαυγίτες, Κασιδιάρηδες, θεούσες, βλαμμένοι, καθυστερημένοι, φασίστες, σωβινιστές,πατριδοκάπηλοι κλπ. τότε θα πρέπει-πραγματικά-να ανησυχούμε σοβαρά.