Δεν είναι η 3η του Σεπτέμβρη, ούτε μνημόσυνο του Ανδρέα, ούτε ευκαιρία να αναπολήσουμε τις παλιές καλές μας μέρες, οι φίλα προσκείμενοι στο χώρο. Το σκέφτομαι κάθε φορά αυτό, κάθε χρονιά που το ΠΑΣΟΚ γιορτάζει την ιδρυτική του διακήρυξη.
Η 3η του Σεπτέμβρη έχει έναν συμβολισμό ισχυρότερο. Είναι η ανάγκη της κοινωνίας να μετασχηματιστεί, να συμβαδίσει με την εποχή της. Είναι η προσπάθεια να προσεγγίσει, και να σχεδιάσει την επόμενη ημέρα με όραμα και πίστη στον άνθρωπο. Δεν ήταν εγχειρίδιο η ιδρυτική διακήρυξη του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ήταν η πρόσκληση στην κοινωνία για ενεργό πολιτική συμμετοχή και συνδιαμόρφωση των αποφάσεων που την αφορούσαν. Ήταν η άρση των αποκλεισμών και η προστασία των ασθενέστερων.
Πολύς λόγος έγινε και γίνεται, για καταπάτηση της βασικής αρχής του ΠΑΣΟΚ, αυτή της Εθνικής Κυριαρχίας, με την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης. Μονάχα που ξεχνάμε κάτι βασικό. Η Εθνική Κυριαρχία δεν παραγγέλνεται ούτε ανακοινώνεται. Διασφαλίζεται μέσα από τον περιορισμό των εξαρτήσεων. Και ο περιορισμός των εξαρτήσεων προϋποθέτει ένα κράτος λειτουργικό, με δομές και αυτάρκεια. Ένα κράτος που σχεδιάζει το μέλλον της νέας γενιάς και διασφαλίζει τα γηρατειά του. Το κράτος πάροχος και μάλιστα κιμπάρης, υπήρξε παθογένεια διακομματική και όχι «Πασόκων όραμα» όπως αρέσκονται ορισμένοι να πιστεύουν.
Το μήνυμα λοιπόν, και όχι το κείμενο της 3ης του Σεπτέμβρη, ούτε τα πρόσωπα, παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Το μήνυμα ότι όταν μια κοινωνία θέλει να αλλάξει προς το καλύτερο, θα βρει και τους κομματικούς σχηματισμούς, και τις δυνάμεις να το πράξει. Και δεν αφορά μονάχα το ΠΑΣΟΚ, αφορά καθένα πολίτη, που θέλει να ζήσει και να δημιουργήσει στη χώρα αυτή. Χρόνια πολλά σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!