▪︎Να γίνεται πρόεδρος ενός κόμματος ένα πρόσωπο που έγινε μέλος του πριν ένα μήνα.
▪︎Να διεκδικεί την προεδρία ενός κόμματος ένας άνθρωπος χωρίς προηγούμενη πολιτική έκφραση και δημόσιο λόγο στην κοινωνία, στον συνδικαλισμό, στην Αυτοδιοίκηση, στα βιβλία και στα άρθρα. Άρα να μην γνωρίζουμε τις απόψεις του, αλλά μάλλον να τις υποθέτουμε. Να επενδύουμε στην εικόνα και στα επικοινωνιακά ευρήματα αντί για τις ιδέες και την κοινωνική προσφορά.
▪︎Να ψηφίζεται ένα πρόσωπο με κριτήρια κατανάλωσης. Κάτι σαν ένα καινούργιο προϊόν στο ράφι του σούπερ μάρκετ, διαφορετικό από τα άλλα.
▪︎Να μετατρέπεται σε μοναδικό κριτήριο μία επιλογή προσώπων-πρωθυπουργών με στόχο την ανατροπή της σημερινής πολιτικής εξουσίας για μια "άλλη" εξουσία με άγνωστες ιδεολογικές και ταξικές συντεταγμένες.
Προφανώς αν η πολιτική θεωρείται μία μούχλα αναζητήσεων, ιδεολογικών δεσμεύσεων και κομματικής διαβούλευσης τότε μπορούμε να πάμε σε άλλο επίπεδο. Πού όμως δεν είναι πολιτική. Και μάλιστα αριστερή και σοσιαλιστική. Εκτός πάλι, και αν ο σοσιαλισμός είναι μπανάλ...
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!