ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ
Βουλευτής Ν. Πρέβεζας
20-6-2011
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ:
«Κόντρα στον άνεμο μπορείς να πας, κόντρα στο λαό δεν νομίζω»
Αλλάζουν πρόσωπα αντί να αλλάξουν πολιτική. Πρόκειται για μια κυβέρνηση με μείζονα αποστολή να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί το Μεσοπρόθεσμο. Δεν αναίρεσε τα αίτια που οδήγησαν στην κρίση διακυβέρνησης που εκδηλώθηκε τις τελευταίες ημέρες, τονίζει σε συνέντευξή του στην ΑΥΓΗ ο ανεξάρτητος βουλευτής Πρεβέζης Βαγγέλης Παπαχρήστος που αρνήθηκε να στηρίξει τις επιλογές Παπανδρέου.ü Σήμερα ενόψει το δεύτερου Μνημονίου, βλέπουμε καταιγιστικές αντιδράσεις, ο φόβος από πολλούς πολίτες έχει φύγει, η τρομοκρατία δεν επιδρά στην πολιτική συμπεριφορά, αντίθετα αυτή η οργισμένη αντίδραση του κόσμου επιδρά στις ισορροπίες του πολιτικού συτήματος
ü Νομίζω ότι η αριστερά καλείται εκ των πραγμάτων να επαναπροσδιορίσει την κοινωνική της αποστολή να αναζητήσει νέους κοινωνικούς συμμάχους και προφανώς η σχέση αριστεράς - ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο αυτό αποκτά ένα νέο ενδιαφέρον
Ε Ο ανασχηματισμός μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα χωρίς να αλλάξει πολιτική;
Ο ανασχηματισμός διευθέτησε τις ισορροπίες διαφόρων τάσεων και στρατηγικών εντός του ΠΑΣΟΚ και παράλληλα αποδυνάμωσε μερικά την απειλή καταψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Πρόκειται για μια κυβέρνηση με μείζονα αποστολή να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί το Μεσοπρόθεσμο. Δεν αναίρεσε τα αίτια που οδήγησαν στην κρίση διακυβέρνησης που εκδηλώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη, στη χώρα και στο ΠΑΣΟΚ, καθιστά αβέβαιη κάθε πρόβλεψη γιατί από τη μία στιγμή στην άλλη τα δεδομένα αλλάζουν. Όμως υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής. Ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια άνευ προηγουμένου πολιτική, διαχειριστική και ιδεολογική κρίση την οποία θα είναι δύσκολο να ξεπεράσει. Οι ανασχηματισμοί, οι ελιγμοί για συναίνεση και συγκυβέρνηση, οι αυτοαναιρούμενες ευαισθησίες και η ραγδαία απομαζικοποίηση του ΠΑΣΟΚ προοιωνίζουν δύσκολες ημέρες και για την κυβέρνηση και για την ενότητα του κόμματος. Κόντρα στον άνεμο μπορείς να πας, κόντρα στον λαό δεν νομίζω.
Ε Το Μνημόνιο όπως προέβλεπαν διακεκριμένοι οικονομολόγοι, Κρούγκμαν, Στίγλιτζ και άλλοι βύθισε την ελληνική οικονομία σε μια άγρια ύφεση. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από το “Μνημόνιο 2” πέρα από τη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών; Είναι δημοκρατικά ηθικό μια τέτοιου χαρακτήρα δέσμευση να περνάει στη Βουλή ως ένα άρθρο με απλή πλειοψηφία;
Το πρώτο Μνημόνιο απέτυχε βυθίζοντας τη χώρα στην ύφεση. Ήταν μια λάθος επιλογή που στηρίχτηκε σε λάθος διάγνωση. Η όπως έχω πει, η κυβέρνηση υποτάχθηκε, όχι απλά στους όρους, αλλά και στην λογική των «τοκογλύφων». Οι εταίροι επέλεξαν να δανείσουν την Ελλάδα για να πληρώνει τα τοκοχρεολύσια - διασώζοντας έτσι τις τράπεζές τους - και ταυτόχρονα να αναλάβει τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έγινε σε συνθήκες κρίσης. Επιλογή, που όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα του χρέους, αφού αυτό μεγαλώνει, όχι μόνο βαθαίνει την κρίση, στραγγαλίζει την ανάπτυξη και υπονομεύει την κοινωνική συνοχή, αλλά και οδηγεί στην ουσιαστική απομόνωση της χώρας από τις αγορές, αφού εάν τολμήσει να βγει σʼ αυτές θα της ζητάν επιτόκιο πάνω από 16% για τα δεκαετή ομόλογα. Το Μνημόνιο 2, χωρίς τα επικοινωνιακά ή λογιστικά προσχήματα, το μόνο που διασφαλίζει είναι χρόνος στους δανειστές για να ρεφάρουν τις απώλειες, παροπλισμός της χώρας μας από κάθε διαπραγματευτικό μέσο και εργαλείο, διάλυση του κοινωνικού και οικονομικού μας ιστού και εκποίηση του δημόσιου πλούτου μας. Έτσι, αν δούμε το Μνημόνιο 2 ακόμη και με όρους «αποτελεσματικότητας» και πολιτικού ρεαλισμού, αυτό που προκύπτει είναι ότι πλήττει βαθιά τους πολίτες και τη χώρα μας, και υποθηκεύει το μέλλον της και το μέλλον των ερχόμενων γενεών με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο. Αυτό είναι και οικονομικό και πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα. Δεν είναι δημοκρατικά ηθικό να πάει ως ένα άρθρο στη Βουλή, αλλά δεν είναι το μόνο ολίσθημα. Στο σύνολό της αυτή η πολιτική πάσχει από έλλειμμα δημοκρατικότητας, πράγμα επικίνδυνο για το μέλλον της δημοκρατίας στον τόπο μας.
Ε Πριν το «Μνημόνιο 2» ζήσαμε ένα πρωτοφανές μπαράζ εκβιασμών. Ακόμα και ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών σπεκουλάρησε λέγοντας πως λεφτά υπάρχουν μέχρι τον Ιούλιο. Μετά δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις! Αν πάμε σύντομα σε εκλογές, έως που θα φτάσουν οι εκβιασμοί του εκλογικού σώματος;
Εκβίασαν τους πάντες και τώρα είναι εκβιαζόμενοι από τους δανειστές. Είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια χώρα που δεν διαπραγματεύθηκε, που δεν μελέτησε την ευρωπαϊκή κρίση και να παρέμβει αποφασιστικά για την υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας και συνεχίζει έναν προδιαγεγραμμένο κατήφορο. Αυτοί οι εκβιασμοί δεν έχουν χρονικό ορίζοντα. Θα διαρκούν όσο διαρκεί η αποδοχή της λογικής των τοκογλύφων και όσο η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολιτικό σχέδιο. Υπάρχει όμως μια καταλυτική διαφορά τώρα σε σχέση με το πρώτο Μνημόνιο. Το πρώτο, συντάχθηκε , ψηφίστηκε και εφαρμόστηκε υπό το καθεστώς φόβου και τρομοκρατίας και επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό. Σήμερα, ενόψει το δεύτερου Μνημονίου βλέπουμε καταιγιστικές αντιδράσεις, ο φόβος από πολλούς πολίτες έχει φύγει, η τρομοκρατία δεν επιδρά στην πολιτική συμπεριφορά, αντίθετα αυτή η οργισμένη αντίδραση του κόσμου επιδρά στις ισορροπίες του πολιτικού συστήματος. Τα δύο μεγάλα κόμματα υφίστανται τρομακτικές απώλειες και στο εσωτερικό τους είναι διάχυτη η αίσθηση ότι βρίσκονται στα όρια της ύπαρξής τους. Γι' αυτό και η ξαφνική συζήτηση για νέο εκλογικό νόμο που θα δίνει αυτοδυναμία με ακόμη λιγότερα ποσοστά δεν είναι καθόλου τυχαία.
Ε Αν περάσει το Μνημόνιο 2 τι περιθώρια έχει μια νέα κυβέρνηση να αλλάξει την κατάσταση, όταν όλη η χώρα θα είναι υποθηκευμένη, χειροπόδαρα δεμένη; Υπάρχει λύση χωρίς αλλαγή της οικονομικής πολιτικής της Ε.Ε. ή θα οδηγηθούμε σε αποβολή από την Ευρωζώνη;
Ακόμη και να ψηφιστεί το Μνημόνιο 2 η κυβέρνηση θα έχει μεγάλες απώλειες . Θα έχει ρήγματα στη συνοχή της που είναι ήδη μεγάλα και υπαρκτά. Από την στιγμή όμως που θα αρχίσει να εφαρμόζεται και οι εργαζόμενοι αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρηματίες, μικροί και μεγάλοι αρχίσουν να υφίστανται τις νέες απώλειες, πιστεύω ότι η κατάσταση θα εκτροχιαστεί και ο μόνος δρόμος που θα φαντάζει λογικός θα είναι οι εκλογές. Το πρόβλημα στην Ευρώπη δεν είναι αν θα φύγουν από το ευρώ χώρες -πιστωτές, π.χ. Γερμανία, ή θα εκδιωχθούν χώρες - χρεώστες π.χ. Ελλάδα. Τέτοιου είδους σενάρια, στερούνται και έγκυρης πολιτικής ανάλυσης και αποτελεσματικής πολιτικής πρακτικής. Το ενδεχόμενο αποβολής της χώρας μας από την Ευρωζώνη αποτελεί «συστημικό» κίνδυνο και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τύχει αποφάσεων αβάσταχτης ελαφρότητας. Η στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης πρέπει να είναι ευρωπαϊκή και εσωτερική και άρα δεν μπορεί να γίνει με μια Ελλάδα πισθάγκωνα δεμένη. Η ευρωπαϊκή θα πρέπει να επιδιώκει μείωση του χρέους στις χώρες της περιφέρειας, σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος στο κέντρο και στην περιφέρεια, άρση των ενδοευρωπαϊκών ανισορροπιών. Η εσωτερική να συμβάλει στην ανάπτυξη μέσω της αναμόρφωσης των τριών αναπτυξιακών εργαλείων - κράτος, τράπεζες, αγορά- ξεφεύγοντας από τη λογιστική λογική. Οι χώρες που μετέχουν στη ζώνη του ευρώ ή θα πάνε μαζί να λύσουν τα προβλήματα ή θα διαλυθεί η ευρωζώνη. Όλα τα υπόλοιπα είναι μυθοπλασία
Ε Πώς μπορεί να ανατραπεί το πολιτικό σκηνικό ειδικά αυτήν την εποχή που οι πολίτες ξεσηκώνονται και κατακλύζουν τις πλατείες; Μια εναλλαγή ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ. ελάχιστα πράγματα μπορεί να αλλάξει. Μπορούν οι αριστερές - πατριωτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ να συναντηθούν με τη ριζοσπαστική αριστερά;
Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε διαρκή ρευστότητα και χρειάζεται απ΄ όλους ιδιαίτερη προσοχή ώστε όλη αυτή η κινητικότητα να μην καταλήξει σε ένα χειρότερο, ακόμα πιο συντηρητικό ίσως και πιο αντιδραστικό πολιτικό σύστημα. Υπό το πρίσμα αυτό, οι όποιες συμμαχίες συγκροτηθούν θα πρέπει να γίνουν σε υγιή βάση γιατί αν δεν γίνει σε υγιή βάση, ελλοχεύει ο κίνδυνος η απογοήτευση στη συνέχεια να προκαλέσει τεράστια προβλήματα. Νομίζω ότι η αριστερά καλείται εκ των πραγμάτων να επαναπροσδιορίσει την κοινωνική της αποστολή να αναζητήσει νέους κοινωνικούς συμμάχους και προφανώς η σχέση αριστεράς - ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο αυτό αποκτά ένα νέο ενδιαφέρον μετά την κρίση του 1989-90. Επιμένω λοιπόν ότι η αριστερά δεν πρέπει να επιδιώξει μια συμμαχία με όρους αριθμητικούς , αλλά με όρους πολιτικούς και ιδεολογικούς που να αποσκοπεί στο να ωφεληθεί η κοινωνία και όχι στενά τα κόμματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!