Η "γαλαντόμος" αύξηση 60 λεπτά την ημέρα των μισθών δεν επαρκεί να καλύψει ούτε την αύξηση της τιμής ενός καφέ.
Το διάστημα από την έναρξη της οικονομικής κρίσης έως σήμερα το μόνο που μειώνεται είναι οι μισθοί. Η κρατική παρεμβατικότητα έχει περιοριστεί στην μείωση του κόστους εργασίας και την νομοθέτηση των απλήρωτων υπερωριών αλλά δεν υπήρξε καμία παρέμβαση στην αύξηση του κόστους ζωής όλο αυτό το διάστημα. Είχαμε το παράδοξο φαινόμενο της κρατικής διατίμησης στους μισθούς και λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς στις τιμές των προϊόντων.
Σε όρους μείωσης του κόστους παραγωγής η πολιτεία το μόνο που προσέφερε είναι φτηνή εργασία, δεν φθάνει όμως αυτό να δημιουργήσει ανάπτυξη όταν οι τιμές των καυσίμων και γενικότερα της ενέργειας καθώς και οι υπηρεσίες τηλεπικοινωνίας είναι οι υψηλότερες στην Ευρώπη. Αντίθετα οι χαμηλές αμοιβές εργασίας περιορίζουν το εισόδημα του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού άρα και την ζήτηση.
Είναι παράξενη η προβολή εκ μέρους των ΜΜΕ της θέσης των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό ότι δεν βρίσκουν προσωπικό και η σιωπή στις αυξήσεις του κόστους ζωής. Αναρωτήθηκαν όμως πως θα ανταπεξέλθει ο εργαζόμενος στο κόστος διαβίωσης σε μια τουριστική περιοχή με τις αμοιβές και τα ωράρια που ισχύουν?
Η λύση μιας πραγματικής αύξησης της αμοιβόμενης εργασίας σε σχέση με το πραγματικό κόστος ζωής θα δημιουργήσει κίνητρο για αύξηση της απασχόλησης. Μέχρι τότε, ευτυχώς που η αύξηση στους μισθούς εξισορροπεί εν μέρει την αύξηση του καφέ και οι εργαζόμενοι θα μπορούν να απολαύσουν τον καφέ τους συζητώντας που μπορούν να επενδύσουν τα κέρδη τους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!