Η παλίρροια του ΣΥΡΙΖΑ
Όμως, όσα επαγγέλθηκε προεκλογικά ο ηγέτης της Κουμουνδούρου έδωσαν ελπίδα σε πολλές και διαφορετικές μάζες πολιτών, όχι κατ'αναγκη πενόμενων, οι οποίοι ωστόσο ανήκουν στην μεγάλη δεξαμενή που συγκροτεί -ηλικιακά και επαγγελματικά- τον παραγωγικό ιστό της ελληνικής κοινωνίας. Εκείνα τα τμήματα της που πρέπει να σηκώσουν το βάρος της ανόρθωσης της χώρας ανεξαρτήτως μνημονίου. Γιατί το μνημόνιο είναι “μια κάποια λύση” που θα 'λεγε και ο ποιητής, για όσους θέλουν και δεν μπορούν να αλλάξουν τα κακώς κείμενα, αλλά και για όσους δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα. Και εδω πρέπει να προσέξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ όσων “όρμησαν” να στοιχηθούν πίσω από τον ελκυστικό λόγο του Αλέξη Τσιπρα βρίσκονται και ένθερμοι ριζοσπάστες που δεν βλέπουν την ώρα να εξαερωθεί η παλιά Ελλάδα, αλλά και ένθερμοι υποστηρικτές και ευνοημένοι της παλιάς Ελλάδας. Υπάρχουν εκείνοι που θέλουν αξιοκρατία, δικαιοσύνη και την χώρα μια σύγχρονη Δημοκρατία με βιώσιμη οικονομία, υπάρχουν και οι άλλοι που θέλουν να συνεχιστεί η κρατική φενάκη της αναξιοκρατίας, του μέσου όρου, των ημετέρων με “αριστερό” μανδύα και επιδιώκουν να παραμείνει η χώρα ό,τι ήταν: δυτική ανατολικού τύπου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δέσμιος της επιτυχίας του. Ποιό ρεύμα θα τον κερδίσει τώρα που έγινε κόμμα εξουσίας; Όσοι φωνάζουν “Αλέξη, άλλαξε τα όλα” ή οι αντίρροποι τους που εννοούν “Αλέξη, μην αλλάξεις τίποτα”; Γιατί μετά την πλημμυρίδα έρχεται η άμπωτη. Αποσύρονται τα νερά και η “δανεική” ψήφος όποιο πρόσημο κι αν έχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!