Η μοίρα της στρουθοκαμήλου

1 εικόνα

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Η στάση των Τριών, της «δικής μας Τρόικας» όπως σιγά-σιγά μαθαίνουμε να τους λέμε, Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη στην σύσκεψη για την επιλογή των μέτρων (=περικοπών) που καλούνται να φέρουν μεσοπρόθεσμα τα διαβόητα 11,6 δις ευρώ της όποιας μαύρης τρύπας για το 2012 (να'ναι δυο, να'ναι τρία κολοκυθιά!) επαλήθευσε και πάλι την αντίληψη της στρουθοκαμήλου. Αποκήρυξη κάθε ενδεχομένου για νέα μέτρα το 2012, καταδίκη της λογικής των οριζόντιων μέτρων – γενικώς άρνηση. Και έμφαση στην συναίνεση για την άρνηση. Τα μέτρα που «βρέθηκαν» ήταν κάτι σαν 7 δις. Ενώ απλή ανάγνωση της πραγματικότητας δείχνει ότι μέτρα και είναι αναπόδραστα και θα υπάρξουν και θα τραυματίσουν.

Μόνη όαση σοβαρότητας ο Γιάννης Στουρνάρας, που προσκλήθηκε στην σύσκεψη των Τριών και κατέθεσε ως ψήγμα αληθείας δημοσίως το ότι «τίποτε δεν μπορεί να αποκλεισθεί». (ο ίδιος την επόμενη εβδομάδα θα δώσει στα χεράκια της Τρόικας – της «δικής τους Τρόικας» - δύο εκδοχές Μεσοπρόθεσμου: μια μέχρι τέλους 2014, μια μέχρι τέλους 2016. Ιδού και η προσπάθεια επιμήκυνσης/επαναδιαπραγμάτευσης). Α, ναι, αποφασίσθηκε να κοπούν μια ντουζίνα οργανισμοί – άμεσα – ως δείγμα καλών προθέσεων έναντι της Τρόϊκας. Συν αποφασίστηκε νέα σύσκεψη των Τριών για αποκρατικοποιήσεις την επόμενη εβδομάδα, ως απόδειξη κινητικότητας.
Πού το πρόβλημα; Η ιστορία της στρουθοκαμήλου λέει ότι το συμπαθητικό, άγαρμπο πτηνό όταν δει κίνδυνο στην αφρικανική στέπα – το λιοντάρι να πλησιάζει στερεοτυπικά- σκάβει λάκκο και κρύβει το κεφάλι του στην άμμο. Να μην βλέπει τον κίνδυνο να πλησιάζει. Όμως η ιστορία έχει και συνέχεια, η οποία συνήθως παραλείπεται: όταν το λιοντάρι τελικώς επιλέξει να έλθει προς την στρουθοκάμηλο, η στρουθοκάμηλος καταλήγει – τρώγεται. Ποιος είναι το λιοντάρι; Οι «εταίροι» μας; Ο Αλέξης Τσίπρας; Η ελληνική κοινή γνώμη;

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών