Πρώτη ανάγνωση ενός ανασχηματισμού

Έγινε λοιπόν, ο πολυαναμενόμενος. Τι καταλάβαμε απ’ αυτόν;

Πρώτα απ’ όλα, όποιος τα βάζει με την Εκκλησία, μπορεί να βγαίνει πρώτος σε ψήφους στο συνέδριο, αλλά εξακοντίζεται στο κυβερνητικό πυρ το εξώτερον. Λογικό. Τα ελληνικά κόμματα έχουν ζωή δύο αιώνων, η Εκκλησία είκοσι. Άνισος ο αγώνας. Κακόμοιρε Νίκο Φίλη, τσάμπα έψελνες.

Δεύτερον, ο παλιός είναι αλλιώς. Ο Πάνος Σκουρλέτης σήκωσε αντάρτικο στο παλιό υπουργείο του, αλλά πήρε δεύτερη ευκαιρία. Άλλωστε οι παλιοί, όσο ατίθασοι και να ‘ναι, ξέρουν να κάνουν εκλογές. Και το υπουργείο εσωτερικών είναι το εκλογικό υπουργείο.

Τρίτον, η εφαρμογή των μνημονίων είναι μια αλλόκοτη υπόθεση. Οι μισοί απ’ αυτούς που τα εφαρμόζουν πιστά επιβραβεύονται (Τσακαλώτος, Χαρίσης, Πιτσιόρλας, κλπ.), αλλά οι άλλοι μισοί την πληρώνουν άσχημα. Αν και εδώ που τα λέμε, ο Κατρούγκαλος την έφαγε ξώφαλτσα, δεν εκπαραθυρώθηκε πλήρως. Τον έβαλε αναπληρωτή στο εξωτερικών, δηλαδή σε μια θέση που δεν θα κάνει τίποτα. Του το χρώσταγε ο Αλέξης, τόση βρώμικη δουλειά έβγαλε.

Τέταρτον, η Δικαιοσύνη έχει τέτοιο χάλι, που μόνο κάποιος που ξέρει από ποδοσφαιρικές μαφίες και παράγκες, μπορεί να κάνει καριέρα εκεί. Πάντως είναι λίγο κουφή ως εικόνα: από ‘κει που ο Κοντονής κυνηγούσε διαιτητές, τώρα θα κυνηγά Αρεοπαγίτες.

Πέμπτον, τους φόρους πολλοί αγάπησαν, τους φορατζήδες κανένας. Τον έφαγε το μαύρο φίδι τον Αλεξιάδη, πάνω που πέτυχε έσοδα ρεκόρ (έτσι δεν έλεγε προχθές;). Ρε κάτι αντιφάσεις που έχει η πολιτική.

Έκτον, τους ΠΑΣΟΚογείς τους  πήρε και τους σήκωσε. Μόνο ο Κουρουμπλής γλύτωσε και αυτός με μετάθεση στην εξορία του Πειραιά. Βρε την Cosco, έφαγε τον Δρίτσα κι έφτυσε τα κοκαλάκια του.

Έβδομον, επί ΣΥΡΙΖΑ, παππάς σημαίνει δύναμη. Είτε είναι Νίκος Παππάς, είτε είναι ρασοφόρος παππάς. Αυτό πιστώνεται στα θετικά του πρωθυπουργού: Παραμένει στο πλευρό των γκαρδιακών φίλων του, ακόμα κι όταν αυτοί του ‘χουν διαλύσει το μαγαζί. Για μια φιλία ζούμε άλλωστε.

Όγδοο, εφεξής μπορείτε ελεύθερα να αρρωσταίνετε. Για να κρατήσει και τους δυο στο υπουργείο Υγείας, τα πράγματα πάνε περίφημα. Να δείτε που σήμερα στις εφημερίες δεν θα ‘χει κόσμο. Ο Πολάκης ζει μεγάλες στιγμές, από αύριο θ’ αρχίσει και να δέρνει. Αφού αποδίδει η μέθοδος…

Ένατο, ο Μπαλτάς και ο Παρασκευόπουλος, οι δυο διανοούμενοι της κυβέρνησης καρατομήθηκαν. Τους διαδέχονται οι ημιμαθείς και τα κομματόσκυλα. Αχ, αχ… τι χρειάζονται οι ποιητές σε μικρόψυχους καιρούς…;

Δέκατο και τελευταίο, το Μαξίμου μάλλον πρέπει να αγοράσει ή να νοικιάσει και το διπλανό Προεδρικό Μέγαρο για να στεγάσει όλη αυτή την στρατιά υπουργών “παρά τον πρωθυπουργό”. Θα τους το δώσει ο Μπάκης άραγε ή θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι εξαγριωμένος;