άρθρο του Στέργιου Γιαννάκη

Η βαθιά κρίση που διανύουμε μας υπενθύμισε ότι η ελληνική γεωργία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της πραγματικής οικονομίας. Ο ρόλος της γεωργίας επαναπροσδιορίζεται στην Ελλάδα της κρίσης, στην Ευρώπη της Νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), στον κόσμο με τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες διατροφής και τους περιορισμένους φυσικούς πόρους.
Ο φυσικός πλούτος της πατρίδας μας αποτελεί ένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Περισσότερο από ποτέ, πιστεύω ότι έφτασε η ώρα η ελληνική περιφέρεια να αποτελέσει τον μοχλό ανάπτυξης και εξωστρέφειας της χώρας. Τα αγροτικά, κτηνοτροφικά και αλιευτικά προϊόντα μας μπορούν να καταστούν η αιχμή του δόρατος.
Σε αυτό το νέο περιβάλλον, η επιστροφή 60.000 νέων ατόμων στη γεωργία, μόνο το 2010, καταδεικνύει, πέρα από τις οικονομικές αναλύσεις, ότι στη συλλογική συνείδηση του Έλληνα, η πρωτογενής παραγωγή βρίσκει τη χαμένη της αξία.
Σύμφωνα με την φετινή έκθεση του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για το 2012, οι νέοι υψηλού μορφωτικού επιπέδου αναζητούν ένα ποιοτικότερο μοντέλο ζωής.
Η επιστροφή των νέων, του πιο δυναμικού κομματιού της κοινωνίας,  στον παραδοσιακό παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας, είναι σε κάθε περίπτωση ένα ενθαρρυντικό φαινόμενο.
Αφενός ισορροπεί το ασφυκτικό πλαίσιο –με όρους δημογραφικούς, αναπτυξιακούς, πολεοδομικούς- της έντονης αστυφιλίας αφετέρου δημιουργεί ουσιώδεις συνθήκες διαβίωσης για μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Πάνω από όλα επαναπροσδιορίζει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας πάνω σε δυο άξονες:
Δημιουργεί συνθήκες για την επανεκκίνηση της γεωργίας, και κάνει πράξη το αίτημα για διάχυση της ανάπτυξης στην Περιφέρεια.
Για να έρθουν όμως στη Περιφέρεια οι κατάλληλοι ανθρώπινοι πόροι αλλά και για να παραμείνουν  όσοι υπάρχουν, πρέπει να προηγηθεί ανάπτυξη υποδομών που θα μπορούν να ελκύσουν και να συγκροτήσουν αυτό το δυναμικό.
Πρέπει με άλλα λόγια να προηγηθούν βασικές περιφερειακές επενδύσεις οι οποίες –λόγω των χαρακτηριστικών της ελληνικής οικονομίας δε μπορεί παρά να βασισθούν στην εκμετάλλευση των τοπικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιφέρειας.
Και το πρώτο είναι οι φυσικοί της πόροι. Αυτό είναι το «χρυσάφι της».
Χωρίς επενδύσεις μαζί με τα «ξερά θα καούν και τα χλωρά».
Η καλύτερη εκμετάλλευση κάθε στρέμματος γης στην Ελλάδα, με την παραγωγή επώνυμων προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, που ενσωματώνουν κανόνες υγιεινής και ασφάλειας και σέβονται το περιβάλλον μπορεί να αναδείξει τη γεωργία σε ένα δυναμικό κλάδο. Αυτός είναι ο δρόμος που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Αυτή τη στιγμή όμως υπάρχουν ακόμα προβλήματα που δημιουργούν ουσιαστικές αναστολές.
Η παρούσα οικονομική δυστοκία και το γεγονός ότι οι στρόφυγγες της χρηματοδότησης είναι κλειστές, αποτρέπουν πολλούς νέους και μορφωμένους έλληνες να προχωρήσουν σε μια γεωργική, κτηνοτροφική ή αλιευτική επένδυση.
Είναι άμεση και επιτακτική η ανάγκη να λυθούν τα προβλήματα ρευστότητας, να καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες προκειμένου να γίνουν επιλέξιμες οι αγροτικές , κτηνοτροφικές και αλιευτικές επενδύσεις.
Αρκεί να συνειδητοποιηθεί ότι η επένδυση στον πρωτογενή τομέα, δεν είναι μέρος της κρίσης, αλλά μέρος της λύσης του οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας και αποτελεί εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της εθνικής μας οικονομίας αφ’ ενός αλλά και την καταπολέμηση της επαχθούς ανεργίας αφ’ ετέρου.
Ο νομός Πρέβεζας είναι από τους πλέον πρόσφορους για την ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της αλιείας, αλλά και του εναλλακτικού τουρισμού.
Υπάρχουν ήδη επιτυχημένες και κερδοφόρες επιχειρήσεις σ’ αυτούς τους τομείς, αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμα περιθώρια ενασχόλησης και ανάπτυξης, όπως είναι καινοτόμες και ανταγωνιστικές δράσεις , η τυποποίηση, η ταυτότητα, η βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων και η ένταση στην εξαγωγιμότητα.
Σε κάθε περίπτωση, άμεσα χρειάζεται ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την ανάπτυξη βιώσιμου και ανταγωνιστικού πρωτογενούς τομέα. Είναι βασική παράμετρος για το ξεπέρασμα της κρίσης και την αναθέρμανση της εθνικής μας οικονομίας, που είναι στόχος και εθνικό προαπαιτούμενο.