Για γέλια ή για κλάματα; Αυτή η υπόθεση της COSCO, δηλαδή της παραχώρησης του λιμανιού του Πειραιά σε κινέζικη κρατική επιχείρηση ως αφετηρία πολλαπλών επενδύσεων της Κίνας στην Ελλάδα, όχι μόνο στις συνδυαστικές μεταφορές, επιτρέπει να ιχνογραφήσουμε την πολιτική γεωγραφία της σύγχρονης Ελλάδας.
Η αρχική παραχώρηση του πρώτου λιμανιού της χώρας επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 2008. Τότε το σύνολο της αντιπολίτευσης είχε αντιδράσει. Με διαφορετικό σκεπτικό το κάθε κόμμα.
Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβρη του 2009, η τότε Υπουργός Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, έσπευσε να δηλώσει ότι θα τροποποιήσει τη σχετική διακρατική σύμβαση. Προφανώς οι νομικοί της σύμβουλοι δεν της έδωσαν τις αναγκαίες και ορθές νομικές πληροφορίες. Οι διακρατικές συμβάσεις πολύ δύσκολα τροποποιούνται. Δεν πέρασαν λίγες βδομάδες, ή μάλλον λίγες μέρες, και οι δηλώσεις αποσύρθηκαν. Όχι με τον κοσμιότερο τρόπο.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου αποφάσισε στο πλαίσιο του δεύτερου μνημονίου μία μαζική αποκρατικοποίηση πολλών τομέων στην οικονομία. Ένας από αυτούς ήταν και το λιμάνι του Πειραιά. Με ανοικτή διαδικασία. Το πήραν οι κινέζοι. Η COSCO, δηλαδή. Αυτή την επιλογή την αμφισβήτησε όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Με έντονες διαμαρτυρίες. Με μαχητικές δηλώσεις. Και με άφθονο υβρεολόγιο.
Εκείνο το μοιραίο βράδυ του Ιουλίου του 2015, που διαπραγματευόταν, δήθεν, σκληρά επί 17 ώρες ο Αλέξης Τσίπρας, ανάμεσα στα άλλα, υποσχέθηκε και την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης του λιμανιού του Πειραιά στην COSCO. Έτσι φτάσαμε ως εδώ. Με τον αρμόδιο Υπουργό Ναυτιλίας να επιμένει ,ότι δεν θα ολοκληρωθεί ουσιαστικά η σύναψη αυτής της σύμβασης με το συγκεκριμένο περιεχόμενό της. Έλεγε και άλλα γραφικά! Από επιείκεια στο πρόσωπο το δικό του και της συντρόφου του, ας τα ξεχάσουμε.
Ο ίδιος, όμως, δεν ξέχασε τον εαυτό του. Και άλλαξε το περιεχόμενο της σύμβασης που έχει υπογραφεί με τους κινέζους και το νόμο που κυρώνει τη σύμβαση. Άλλα να λέει η σύμβαση και άλλα ο κυρωτικός νόμος! Τον πιάσανε φυσικά στα πράσα. Πρώτα πρώτα οι ίδιοι οι κινέζοι. Που έτριξαν τα δόντια στον Αλέξη. Σαν να υπαινίχθηκαν, ότι μπορεί και να ματαιωθεί το ταξίδι του στην Κίνα. Φυσικά ο Θοδωρής τα μάζεψε. Την τελευταία στιγμή!
Κάπως έτσι τα έκαναν και οι παλιοί δικολάβοι. Μουτζουρώνανε. Σβήνανε. Προσθέτανε πολλές παραπομπές. Και ξανά από την αρχή. Μήπως και κρύψουνε τις αληθινές τους προθέσεις.
Γι΄ αυτό και κανείς δεν τους εμπιστευότανε. Ούτε οι «πελάτες» τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!