"Τ’ όνειρον αληθινόν εξέβεν."

 Θεσμοί - Θεσμικά 

Πρόσωπα και... το 

"έλα να δεις"

"...Οι θεσμοί είναι "σταθερά, αξιακά, επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς". Σαν δομές ή μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου καθορίζουν την κοινωνική συμπεριφορά ενός συνόλου ατόμων σε μια συγκεκριμένη κοινότητα. Οι θεσμοί ταυτίζονται με έναν κοινωνικό σκοπό, υπερβαίνοντας τα άτομα και τις προθέσεις τους με το να καθορίζουν τους κανόνες που διέπουν την συμπεριφορά τους... (Βικιπαίδεια).

Τα πρόσωπα που καλούνται ή ψηφίζονται -επί της προκείμενης παρέμβασής μας- να υλοποιήσουν το κανονιστικό πλαίσιο που διέπει και σηματοδοτεί κάθε θεσμό ονομάζονται θεσμικά πρόσωπα. Σε ό,τι αφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση τέτοιου είδους πρόσωπα -μεταξύ άλλων- είναι ο δήμαρχος, οι αντιδήμαρχοι που ορίζει και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου που προτείνει προς ψήφιση.

Σίγουρα παρεκκλίνουν της σημασίας του όρου πρόσωπα που κατέχουν θέσεις με αυθαίρετα και μικροπολιτικά κριτήρια και αντί να υπηρετούν το θεσμό -εκ θέσεως- θέτουν το θεσμό στην "υπηρεσία" τους με ό,τι αυτό σημαίνει (προσωπική προβολή και δύναμη, κοινωνική καταξίωση, ικανοποίηση συμπλεγμάτων κ.λπ., κ.λπ.).

Στο Δήμο μας - είτε παλιά ως Δήμος Φιλιππιάδας, είτε ως Καποδιστριακός Δήμος Φιλιππιάδας, είτε ως Δήμος Ζηρού- έχουν "χρηστεί" κατά καιρούς σε τέτοιες θέσεις άνθρωποι που παζάρεψαν πολύ και πολλαπλώς το σαρκίο τους, το οποίο δεν συνοδευόταν απαραίτητα και με την ανάλογη πνευματική ή/και ηθική υπόσταση για έναν τέτοιο ρόλο.

Συνυπεύθυνοι φυσικά γι αυτό υπήρξαν και οι κατά καιρούς διατελέσαντες δήμαρχοι που στην αγωνία τους να γίνουν "άρχοντες" του τόπου ή εξαιτίας και των δικών τους ελλειμμάτων, "διαπλέκονταν" προεκλογικά και σε παρασκηνιακό επίπεδο με διάφορους υποψήφιους τύπους που οι προσδοκίες τους απείχαν από το "είναι" τους. Δεν θα φωτογραφίσω πρόσωπα, γιατί αρκετοί από μας ξέρουμε, καθότι και μνήμη και κρίση έχουμε.

Αρκεί να αναφέρουμε ότι εάν υπήρχε έλεγχος  αλκοτέστ στις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων τότε , ελάχιστες θα είχαν απαρτία και όσες είχαν θα έλειπε ο πρόεδρος!

Το ηθικό και κοινωνικό έλλειμμα μιας τέτοιας όμως αντίληψης είναι ότι δημιούργησε στην απολίτικα σκεπτόμενη μάζα των ψηφοφόρων -και είναι πολλοί αυτοί που την απαρτίζουν- μια στρεβλή αντίληψη κριτηρίων περί την επάρκεια ή μη που οφείλει να έχει ένα πολιτικό, θεσμικό πρόσωπο.

Έτσι ψηφίζονταν κατά κόρο άνθρωποι που ήταν συγχωριανοί, συντοπίτες, συνκαφενόβιοι,” πρωταθλητές της μπιρίμπας”,  οικονομικά δυνατοί, εργοδότες με εκβιαστικό "ταλέντο" κ.λπ., χωρίς όλα αυτά να αποτελούν κριτήρια ήθους ή ενδείξεις έστω για μια χρηστή διοίκηση.

Η δημόσια διοίκηση βασίζεται σε μια σειρά από αρχές οι οποίες διέπουν και νομιμοποιούν την δράσης της. Καμία αρχή όμως δεν προβλέπει φυλετικές διακρίσεις στην θεσμική της  μορφή, αν και κατά καιρούς παρατηρήθηκε το φαινόμενο της συντεχνιακής και πληθυσμιακής εκπροσώπησης στους θεσμούς (Συρρακιώτες -Ανωγιάτες-Λευρτοχωρίτες-Παλιοφιλιππιαδιώτες-Αγιοργίτες κλπ)

Ήταν καιρός κάποιος  κάποτε να κάνει την διαφορά όχι λόγω συντεχνίας και καταγωγής αλλά λόγω προσόντων ,ήθους και χαρακτήρα.