Και να αδελφέ μου....

Η "αφηγησή" μου στην πολιτική εκδήλωση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην Πρέβεζα!

"Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα..."   

 Για τον ποιητή μια βεβαιότητα, για μας ένας στόχος.

 Ένας στόχος ωστόσο που δεν περνά μέσα από κοινότοπες επαναλαμβανόμενες πρακτικές και παρασκήνια, αλλά ένας στόχος που περνά από το ξήλωμα της καιροσκοπικής στιγμής στη διαμόρφωση στέρεας και καθάριας ιδεολογικής κατεύθυνσης απαλλαγμένης από "εγώ" και "θέλω για πάρτη μου"' 

 Δεν είναι τυχαίο πως φτάσαμε να γίνουμε συντρίμμια ούτε μας φταίνε πάντα οι άλλοι για τις απώλειες μας. 

 Η ύπαρξη όμως και η αναγέννηση ενός χώρου είναι απαραίτητα συνδεδεμένη με αξίες καθαρά πολιτικές, που να αγγίζουν και να ελκύουν το εκλογικό σώμα που μας εγκατέλειψε και ακολούθησε δημαγωγικές "Σειρήνες" και "Εφιάλτες" που ντύθηκαν τον μανδύα του σωτήρα μετακομίζοντας στο εφήμερο αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ.

 Δεν θέλουμε πίσω τα γκισέμια αυτής της προδοτικής εγκατάλειψης, αλλά τους απλούς, καλοπροαίρετους ψηφοφόρους που μας γύρισαν την πλάτη. Το "πώς" δεν αρκεί να στηρίζεται στη νέα τους απογοήτευση, αλλά στη δημιουργία ενός καινούριου οράματος απαλλαγμένου από τις νοοτροπίες του παρελθόντος. 

 Δεν μας τον "σκότωσαν" το χώρο, βοηθήσαμε τα μέγιστα κι εμείς σ' αυτό. Καιρός να ξεχάσουμε το "εγώ" και τον εσωκομματικό οπαδισμό μας και να φτάσουμε στην πολιτική πράξη. 

 Και μιας και σαν σήμερα γεννήθηκε ο Σικελιανός, τότε και μόνο τότε θα σηκώσουμε πάλι τον "ήλιο" ή τα νέα μας σύμβολα, πάνω από την Ελλάδα.