Η διαρκώς αυξανόμενη ανισότητα διεθνώς, βάζει σε κίνδυνο όσα έχει καταφέρει η διεθνής κοινότητα μετά το κραχ στις αρχές του περασμένου αιώνα και τους πολέμους που ακολούθησαν.
Η διαρροή των PanamaPapers, αφορά ένα μόνο δικηγορικό γραφείο, σε ένα φορολογικό παράδεισο. Αποτελούν απλή ένδειξη του άνισου αγώνα που δίνουν οι κοινωνίες απέναντι στους «τζαμπατζήδες» του σύγχρονου χρηματοοικονομικού συστήματος. Τα κράτη περικόπτουν παροχές υγείας, πρόνοιας, συντάξεων και παιδείας για τους πολλούς, την ίδια ώρα που οι λίγοι εκμεταλλεύονται τα παράθυρα που κατάφεραν να κάνουν νόμο, στο όνομα της ελεύθερης αγοράς, για να μην συνεισφέρουν σε τίποτα πλην της τσέπης τους.
Στην Ελλάδα, το 2010, έγινε μία πρώτη προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος με την επιβολή φόρου 15% σε όσους είχαν τις κατοικίες τους σε εταιρείες offshore. Δεν ήταν λύση, αλλά ήταν σαφής ένδειξη της μη-ανοχής της τότε κυβέρνησης στην αντικοινωνική συμπεριφορά λίγων και την ανισότητα που είχε ως αποτέλεσμα.
Ουδείς δικαιούται να καρπώνεται όσα έχει να προσφέρει μία χώρα, χωρίς να συνεισφέρει στο σύνολο. Δυστυχώς, οι συντηρητικές δυνάμεις και κυβερνήσεις της Ευρώπης δεν έδειξαν και δεν δείχνουν καμία προθυμία για αλλαγή σε αυτό το άνισο τοπίο – το αντίθετο, θα μπορούσε να πει κανείς. Ομοίως και οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν στην Ελλάδα, μετά το 2011, αρνούμενες να συνεχίσουν τα βήματα που είχαν χαραχθεί (δείτε στο τέλος σχετικό παράρτημα).
Ο αγώνας αυτός, είναι διεθνής. Όπως και η αναταραχή που φέρνει στην πολιτική ζωή κάθε χώρας, από την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, μέχρι το φαινόμενο Τραμπ στις ΗΠΑ, όπου σημειωτέον, η μεσαία τάξη έχει να δει άνοδο στο εισόδημα της εδώ και τέσσερις δεκαετίες, την ίδια ώρα που το 1% έχει πολλαπλασιάσει τις αμοιβές του, ενώ τα αποθεματικά μεγάλων εταιριών σε υπεράκτιους λογαριασμούς ξεπερνούν το ΑΕΠ χωρών όπως η Ελλάδα.
Κάθε πολιτική δύναμη, όμως, οφείλει να πάρει θέση – δεν υπάρχει δικαιολογία. Το φαινόμενο πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά και οικονομικά, τόσο σε εθνικό, όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο. Η διαφάνεια, ο στόχος της ισότητας και της ισονομίας, πρέπει να εγγραφεί στο DNA κάθε δημοκρατικής δύναμης. Η αλλαγή, δεν θα έρθει μόνη της, αλλά καταρχήν από το άθροισμα των προσπαθειών όλων, για την αλλαγή του παραδείγματος, ούτως ώστε να καταστεί αυτονόητη η ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού σε διεθνές επίπεδο, αντί της σημερινής διαλυτικής ασυδοσίας.
________________
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Μερικές ενδεικτικές παρεμβάσεις του πρώην Πρωθυπουργού, Προέδρου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στο ζήτημα της ανισότητας που προκαλείται από την φοροαποφυγή των offshore εταιρειών, στην Ελλάδα και διεθνώς.
Νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης Παπανδρέου για τις offshore εταιρίες
– Με τις διατάξεις του άρθου 57 του Ν.3842/2010 η Κυβέρνηση Παπανδρέου επέβαλε φόρο 15% ετησίως επί της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων που ο ιδιοκτήτης τους φέρονταν να είναι εξωχώρια εταιρία (off shore). Ουσιαστικά εντός περίπου εξαετίας, η εξωχώρια εταιρία κατέλαβε τόσο φόρο, όσο η αντικειμενική αξία του ακινήτου. Η παραπάνω ρύθμιση έγινε η αιτία της ουσιαστικής αποκάλυψης των φυσικών προσώπων που «κρυβόταν» πίσω από τέτοιου είδους μορφώματα και διατηρούσαν την έδρα τους σε χώρες – φορολογικούς παραδείσους, αποκαλύπτοντας παράλληλα και πλήθος αδήλωτων χρηματικών ποσών που δαπανήθηκαν για την αγορά τους και συνήθως αποτελούσαν προϊόντα ξεπλύματος μαύρου χρήματος προερχόμενο από διάφορες πηγές.
– Καθιερώνοντας επίσης την ποινικοποίηση των αδικημάτων της φοροδιαφυγής, ενέταξε αυτά στο μικροσκόπιο της Αρχής για το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος, και θέσπισε αυστηρότερες ποινές π.χ δήμευση περιουσίας.
– Σημαντικό πλήγμα στην πληγή των εξωχώριων εταιριών υπήρξε και ουσιαστική και παραγωγική συνεργασία με τις χώρες που φιλοξενούσαν την έδρα τους.
– Έγινε δε ακόμη πιο αποδοτική λόγω της καθιέρωσης του θεσμού του Οικονομικού Εισαγγελέα (άρθρο 2 του Ν.3943/2011) και την σημαντική δραστηριότητα που αυτός ανέπτυξε στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων που του αποδόθηκαν, μέσω της διαδικασίας της δικαστικής συνδρομής που κατά κόρον χρησιμοποιήθηκε.
– Παράλληλα, με πρωτοπόρες διατάξεις, θεσπίστηκε η μη αναγνώριση δαπανών για συναλλαγές με μη συνεργάσιμες χώρες, αφού προσδιορίστηκαν αυτές.
– Προβλέφθηκαν ειδικές διατάξεις για συναλλαγές με κράτη με ιδιαίτερο ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς π.χ Κύπρος, Βουλγαρία, εφόσον μέσω αυτών κρυβόταν εισόδημα.
– Με το άρθρο του Ν 3849/2010 απαγορεύθηκε η συμμετοχή σε off shore εταιρίες των μελών της κυβέρνησης, βουλευτών, ευρωβουλευτών, δημάρχων, εισαγγελικών και δικαστικών λειτουργών, στελεχών πιστωτικών ιδρυμάτων καθώς και παρένθετων προσώπων.
– Με το άρθρο 32 του Ν 3986/2011 προβλέφθηκε ότι και για την Οικονομική Αστυνομία δεν ισχύει το τραπεζικό, φορολογικό, χρηματιστηριακό και επιχειρηματικό απόρρητο.
– Μετά από εντολή κατά προτεραιότητα ελεγχόταν από τις φορολογικές Αρχές όλες οι υποθέσεις που αφορούν σε offshore εταιρίες. Δυστυχώς αυτό προφανώς σταμάτησε. Κατά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο το Νοέμβριο του 2014 ο Υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά κ. Μαυραγάνης δήλωσε οτι από τις 6.575 offshore εταιρίες έχει ολοκληρωθεί ο έλεγχος μόνο σε 251. Αυτονόητη λοιπόν, η ανάγκη πλήρους διερεύνησης όλων αυτών των υποθέσεων και φυσικά κυρίως άμεσα όλων των φυσικών προσώπων και των εταιριών που αφορούν την Ελλάδα και που φέρονται με τα τελευταία δημοσιεύματα να εμπλέκονται.2010 – Απόσπασμα ομιλίας του Πρωθυπουργού Γιώργου Α Παπανδρέου στο Συνέδριο της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς»:
«Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική χρήση, που χτύπησε και μας, ήρθε απλώς να αναδείξει αυτές τις αδυναμίες, που η χώρα μας είχε και έχει. Βεβαίως, αδιαφάνεια υπάρχει και στο παγκόσμιο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο όπως αποκαλύφθηκε δίδαξε την απάτη, δυστυχώς, δημιουργώντας τα λεγόμενα SPV’s, τα σύνθετα ομόλογα, τα οποία πουλούσε με τις ευλογίες των οίκων αξιολόγησης ως πρώτης τάξης προϊόντα, τα λεγόμενα «triple AAΑ».
Αδιαφάνεια υπάρχει με τις offshore, τις εξωχώριες επιχειρήσεις. Αδιαφάνεια υπάρχει με τους φορολογικούς παραδείσους, τους οποίους και ανέχεται το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. Και αυτή η αδιαφάνεια στερεί μόνιμους πόρους από τον απλό πολίτη κάθε χώρας, με αποτέλεσμα να συμπιέζονται εισοδήματα, μισθοί και συντάξεις από την έλλειψη πόρων που ουσιαστικά κλέβονται από τους λαούς. Αυτό αποτελεί βασικό ζήτημα Δημοκρατίας σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Εάν παρόμοια προβλήματα δεν τα λύσουμε, δικαίως θα επαναστατήσει ο πολίτης του κόσμου».
___
19-4-2013. Δήλωση Γιώργου Α. Παπανδρέου Πρόεδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – «Διεθνής Εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής και των φορολογικών παραδείσων»
Η Σοσιαλιστική Διεθνής έχει επανειλημμένα ζητήσει διεθνείς κανόνες για την πρόληψη της φοροδιαφυγής, η οποία κλέβει από τις οικονομίες μας τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο.
Από το 2008 η Σοσιαλιστική Διεθνής δημιούργησε μια Επιτροπή για την παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία υπογράμμισε την έλλειψη αποτελεσματικών διεθνών ρυθμίσεων και εφαρμοστικών μηχανισμών για την αναχαίτιση της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής. ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ, ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ OFF SHORE ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Αυτό το κλιμακούμενο πρόβλημα έχει συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση της ανισότητας στις κοινωνίες μας, με τον παγκόσμιο πλούτο να συγκεντρώνεται πλέον στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας. Αυτό έχει υπονομευσει τους δημοκρατικούς θεσμούς καθώς η πολιτική καθίσταται όμηρος ισχυρών οικονομικών λόμπυ.
Οι χώρες που βρίσκονται σε προγράμματα δραστικής δημοσιονομικής εξυγίανσης τιμωρούνται περαιτέρω, καθώς το βάρος της προσαρμογής πέφτει αναμφισβήτητα και άδικα στις ασθενέστερες και πιο ευάλωτες ομάδες, που δεν μπορούν να αποφύγουν την καταβολή των φόρων τους.
Η Σοσιαλιστική Διεθνής απαιτεί άμεση δράση από διεθνείς θεσμούς όπως ο ΟΗΕ και το G 20, για να δημιουργηθεί ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που θα βάλει τέλος στην φοροδιαφυγή. Αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να περιλαμβάνει κίνητρα και κανόνες για την αποτελεσματική δράση ενάντια στους φορολογικούς παραδείσους και την αποτελεσματικότερη εποπτεία των οίκων αξιολόγησης.
Η Επιτροπή της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για την παγκόσμια οικονομική κρίση, έχει προτείνει την δημιουργία ενός παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού οργανισμού που θα θέσει παγκόσμια πρότυπα, θα διεθνοποιήσει την επιβολή τους και θα εξαλείψει τους φορολογικούς παραδείσους.
Πρέπει επίσης να εδραιώσουμε και να συντονίσουμε την υιοθέτηση και χρήση καινοτόμων εργαλείων, όπως ένας ΔΙΕΘΝΗΣ ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ. Ένα τέτοιος φόρος θα φέρει έσοδα στα κράτη, θα βελτιώσει την διαφάνεια των χρηματοπιστωτικών αγορών, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα δίκαιη κατανομή των βαρών και των παγκόσμιων πόρων.
Χαιρετίζουμε το γεγονός ότι οι προτάσεις της επιτροπής της Σοσιαλιστικής Διεθνούς έχουν ήδη εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Σοσιαλιστική Διεθνής αναμένει και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πλέον αποφασιστική δράση και όχι απλώς δηλώσεις καλών προθέσεων.
Η ευθυγράμμιση της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας με τις αξίες και τις αρχές μιας δημοκρατικής και δίκαιης κοινωνίας, αποτελεί βασική πρόκληση για την διεθνή κοινότητα στον 21 ο αιώνα.
___
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!