Ο Πρόεδρος της ΝΔ απευθύνει σήμερα μια σειρά από ερωτήματα στον κ. Τσίπρα για τις πολιτικές εξελίξεις.
Οι επικίνδυνοι, ερασιτεχνικοί και καταστροφικοί χειρισμοί χαρακτηρίζουν καθημερινά την άσκηση πολιτικής από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά αυτό, ουδόλως μειώνει τις ευθύνες της ΝΔ, παλιότερες και σημερινές, για την κατάσταση της χώρας. Μίας ΝΔ, που προσπαθεί να πλασαριστεί ως η εναλλακτική λύση διακυβέρνησης για τη χώρα. Μίας ΝΔ που αποδεικνύει και σήμερα ότι καθόλου δεν διαφέρει από τις εποχές διακυβέρνησης του Καραμανλή, όταν εκτροχίασε τη χώρα, ή από την απόλυτα αντιμεταρρυθμιστική και σκληρή διακυβέρνηση Σαμαρά.
Θα μπορούσε κάποιος λοιπόν να απευθύνει τα δικά του ερωτήματα, προς τον κ. Μητσοτάκη.
1. Γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έκλεισε την αξιολόγηση όταν έπρεπε και τώρα καλούνται οι Έλληνες να υποστούν μία νέα φοροκαταιγίδα και περικοπή συντάξεων;
Το κόστος αυτών των καθυστερήσεων, σε συνδυασμό με την καταστροφική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ που ακολούθησε, σήμερα ξεπερνά τα 5,5 δις μέτρα.
Θυμίζουμε πως η αξιολόγηση μπορούσε και έπρεπε να κλείσει, με κλείσιμο του δεύτερου Μνημονίου, όπως ήταν προγραμματισμένο στα τέλη του 2014. Δεν έγινε, γιατί μετά τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση Σαμαρά θυμήθηκε τον παλιό καλό αντιμνημονιακό της εαυτό και σταμάτησε κάθε εξέλιξη με αποτέλεσμα να οδηγήσουν, μαζί με τη «διαπραγμάτευση» ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα τρίτο (και ίσως και τέταρτο) μνημόνιο.
2. Αντιλαμβάνεται η Νέα Δημοκρατία πως από τις παλινωδίες Σαμαρά, την περίοδο 2010-2012, μειώθηκε ισχυρά η διαπραγματευτική θέση της χώρας;
Ως αντιπολίτευση η ΝΔ των Ζαππείων, «δεν υπέγραφε το λάθος», αναζητούσε «προδότες», σιγόνταρε τους αγανακτισμένους, σήκωνε ψευτοπαντιέρες, διέγραφε όσους βουλευτές της ψήφισαν το πρώτο Μνημόνιο (ο κ. Μητσοτάκης δεν διεγράφη τότε, ήταν «αντιμνημονιακός»), μέχρι να «ανακαταλάβει»… τις καρέκλες.
Τότε, αίφνης, έγινε «υπεύθυνη» κυβέρνηση ανακάλυψε την αναγκαιότητα του δανεισμού και έφερε δεύτερο μνημόνιο επαχθέστερο, που δεν εφάρμοσε, μέχρι να χάσει τις ευρωεκλογές, την ώρα που θα έπρεπε να ολοκληρώσει όσα απέφυγε στην διετή, ήρεμη και χωρίς αντιδράσεις, διακυβέρνησή της. Το Φθινόπωρο του 2014 γίνεται και πάλι αντιμνημονιακή, επισπεύδει την εκλογή ΠτΔ και οδηγεί τη χώρα σε νέες εκλογές. Αυτή ήταν η «σταθερότητα»;
Από τα μέσα δε, του 2014, θυμήθηκε πως η τρόικα δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς στην Ελλάδα, οπότε εξόρισε την διαπραγμάτευση στο Παρίσι, γιατί σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, διακυβέρνηση σημαίνει ‘επικοινωνία’, και δεν ήθελε την εικόνα της Τρόικας να μπαινοβγαίνει άπραγη στα υπουργεία και το ΓΛΚ. Ήταν προτιμότερο να γίνεται ενώπιον της διεθνούς σκηνής, στο Παρίσι, υπο τον κ. Παπασταύρο.
3.Όταν μιλά για τις υποκλοπές μέσω wikileaks, και ορθώς ζητάει από την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει το θέμα για να μην διασύρεται η χώρα, μήπως μπορεί να τις συνδυάσει με τις γνωστές ανά την υφήλιο υποκλοπές επί κυβέρνησης ΝΔ και Καραμανλή και να προτείνει μια λύση για αυτά τα φαινόμενα; Τα σενάρια, μετά σχεδιαγραμμάτων που παρουσίαζαν κορυφαίοι υπουργοί, σε ζωντανή μετάδοση (μέχρι να πέσει άκρα του τάφου σιωπή), ήταν υποδεέστερα του σημερινού ευτελισμού της χώρας και της Δημοκρατίας;
Εν κατακλείδι, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρει αφειδώς, καθημερινές ευκαιρίες σχολιασμού με την οπισθοδρομική πολιτική του, αλλά η ΝΔ που δεν έχει αλλάξει τίποτε πέρα απο αρχηγούς, ας μην ωθείται στον προθάλαμο εξουσίας ως υπεράνω, μεταρρυθμιστική και εναλλακτική αποκαταστατική των πραγμάτων λύση. Γιατί απλούστατα, δεν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!