O Σύλλογος Γυναικών Θεσπρωτικού παρουσίασε το βιβλίο της εκπαιδευτικού συγγραφέα Κατερίνας Ντάση Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Την Τετάρτη 20 Απριλίου 2016  στο Γυμνάσιο Θεσπρωτικού παρουσιάστηκε το βιβλίο Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, της εκπαιδευτικού-συγγραφέα Κατερίνας Ντάση.

Ομιλητές ήταν:

 η κ. Μπάθα Θεοδώρα,  γιατρός του Κ.Υ. Θεσπρωτικού, η οποία   μίλησε για  την αιμοδοσία,

 η  κ.Φρειδερίκη-Αλίκη Νάσση, η οποία αναφέρθηκε στην παιδαγωγική αξία  του βιβλίου και στη συγγραφέα Κατερίνα Ντάση, ενώ για τη δράση των Συλλόγων Εθελοντών Αιμοδοτών μίλησε ο κ. Λεωνίδας Σπαής, πρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Άρτας.

Ο καθηγητής Φ. Αγωγής κ. Γεώργιος Φίντζος πήρε το λόγο σαν εθελοντής αιμοδότης, ως άνθρωπος της προσφοράς  και την βοήθεια που προσφέρει στον πάσχοντα συνάνθρωπο που την έχει ανάγκη, διατρανώνοντας έτσι το μήνυμα  που επιχειρεί να μεταδώσει το λογοτεχνικό βιβλίο Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Η αξία του βιβλίου Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ είναι πολλαπλή και σχετίζεται με την  παιδαγωγική, ιατρική, εθελοντική και κοινωνική αξία,  αναδεικνύοντας έτσι όπως σωστά έχει υπογραμμίσει και ο δημοσιογράφος Χρήστος Μέγας: 

«Το ανά χείρας βιβλίο της Κατερίνας Ντάση είναι για να μας ξυπνήσει και όχι για να μας αποκοιμίσει. Είναι για να μας ταξιδέψει πέρα από τη «Γέφυρα». Να μας πάρει από τον ατομισμό και να μας μεταφέρει στο εμείς. Να μας ταρακουνήσει από την λήθαργο της αιωνιότητας, του «σε μένα θα τύχει» του «ωχαδερφισμού» και της «αθανασίας», στο τρωτό περιβάλλον της ζωής όπου η χαρά είναι η δοκιμασία (και η δοκιμή αναμφίβολα) αλλά και κοινή πορεία. Όχι πάντα με τον ίδιο βηματισμό αλλά, προς την ίδια κατεύθυνση…».

Ειδικότερα η κ. Φρειδερίκη-Αλίκη Νάσση( Γυμνασιάρχης του Γυμνασίου Θεσπρωτικού) ανέφερε:

«Κυρίες και Κύριοι, νιώθω ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση, γιατί η συγγραφέας είναι συντοπίτισσα, εκπαιδευτικός και φίλη και γνωρίζω από πρώτο χέρι πόση αγάπη τρέφει για την περιοχή μας, τον πολιτισμό μας αλλά και τα μικρά παιδιά.

Μαζί άλλωστε το Σεπτέμβριο τιμήσαμε σε εκδήλωση μνήμης και πολιτισμού τους εκτελεσθέντες από τους Γερμανούς και Τσάμηδες Αλβανούς συντοπίτες μας, για πρώτη φορά ύστερα από 72 χρόνια- και ήταν αυτή η εκδήλωση δική της πρωτοβουλία.

Το βιβλίο της έχει ταξιδέψει ήδη σε όλη την Ήπειρο με μεγάλη επιτυχία και στην Αθήνα πρόσφατα και θα συνεχίσει με την ίδια επιτυχία σε όλη την Ελλάδα.

Είναι χαρά και τιμή μου να το παρουσιάσω και την ευχαριστώ.

«Η γέφυρα ζωής» είναι ένα βιβλίο- παραμύθι για μικρούς αλλά και μεγάλους μέσα από τις σελίδες του οποίου αναβλύζει, σαν τα νερά του ποταμού μας, το μήνυμα της αγάπης και του σεβασμού προς το συνάνθρωπο και πρωτίστως της εθελοντικής προσφοράς του αίματος. Αυτού του πολύτιμου υγρού της ζωής μας. Της ζωής κάθε έμβιου όντος στον πλανήτη μας.

Με κεντρικό πυρήνα τον αλτρουϊσμό και τον εθελοντισμό και μοχλό τη φαντασία, η  δράση ξετυλίγεται στην κοιλάδα της Εθελουσίας που τη διαρρέει ο Αχέροντας ποταμός. Όπως διαπιστώνετε κι εσείς μαζί μου, τα ονόματα δεν είναι τυχαία αλλά το καθένα διαδραματίζει το δικό του ρόλο σ’ αυτό το έργο.

Πρωταγωνιστές είναι δύο παιδιά, ένα αγόρι από τη χώρα της Ζωής, ο Εθελοντής-αυτό είναι το όνομά του- και ένα κορίτσι από τη χώρα της Θλίψης και του Πόνου με το παράξενο όνομα Αμηχανία.

Στη χώρα της Ζωής ζουν άνθρωποι ευτυχισμένοι, οι οποίοι ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο, βοηθούν τους συνανθρώπους τους και προσπαθούν να χαρίζουν αγάπη και χαρά σε όλους με τους οποίους συναναστρέφονται. Τραγούδια και γέλια  ακούγονται σε κάθε γειτονιά της χώρας αυτής την οποία  λούζει ο ζωοδότης ήλιος με τις ακτίνες του.

Εκείνο όμως που τους κάνει να ξεχωρίζουν είναι η εθελοντική αιμοδοσία, η προσφορά δηλαδή αυτού του πολύτιμου υγρού, προκειμένου να σωθεί ο συνάνθρωπός τους.

Αντίθετα στη χώρα της Θλίψης και του Πόνου όλα είναι μελαγχολικά και θλιμμένα. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο και διαρκώς είναι θλιμμένοι και μοναχικοί.

Αν στην πρώτη χώρα βασιλεύει ο αλτρουϊσμός, στη δεύτερη, όπως καταλαβαίνετε, κυριαρχεί η αλλοτρίωση.

Τις δύο χώρες χωρίζει με τα κρυστάλλινα νερά του ο ποταμός Αχέροντας και ένα ξύλινο παλιό γεφύρι συνδέει τις δύο του όχθες. Μόνο που κανένας δεν περνά πια αυτό το γεφύρι και οι δύο λαοί δεν έχουν καμία μεταξύ τους επαφή, θεωρώντας ο ένας τον άλλο εχθρό.

Πόσοι γειτονικοί λαοί ακόμη και σήμερα δε θεωρούν ο ένας τον άλλο πολέμιο και πόσοι πόλεμοι δε διεξάγονται γι’ αυτήν ακριβώς την αναιτιολόγητη τις περισσότερες φορές έχθρα;

Τα δύο παιδιά θα γνωριστούν στο ποτάμι και ο Εθελοντής θα ξεναγήσει την Αμηχανία στη δική του χώρα. Εκεί θα της δείξει πώς οι κάτοικοι της χώρας του αγαπούν ο ένας τον άλλο και χαρίζουν το αίμα τους, όταν χρειάζεται για να σώσουν τους συνανθρώπους τους. Η Αμηχανία θα εντυπωσιασθεί από αυτές τις πρωτόγνωρες γι αυτήν εικόνες και φιλάνθρωπες πράξεις και επιστρέφοντας στη δική της χώρα θα προσπαθήσει να πείσει τους δικούς της να αλλάξουν τρόπο ζωής και να γίνουν σαν τους κατοίκους της χώρας της Ζωής.

Μετά από πολλές περιπέτειες και, αφού κινδύνευσε η ζωή της και ο Εθελοντής έδωσε το αίμα του για να γίνει καλά, οι κάτοικοι της χώρας της Θλίψης και του Πόνου θα αλλάξουν τρόπο ζωής και οι κάτοικοι των δύο χωρών θα ξανασμίξουν.

Η Αμηχανία θα αλλάξει όνομα και θα λάβει το ελπιδοφόρο όνομα Ελπίδα-ο Εθελοντής της έχει δώσει από την πρώτη στιγμή της συνάντησής τους αυτό το όνομα- και το παλιό ξύλινο γεφύρι ξανακτίζεται πέτρινο και γερό και όλοι είναι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι ξανά.

Ένα ωραίο διδακτικό παραμύθι αλλά για παιδιά, θα μου πείτε. Δε θα διαφωνήσω. Είναι πράγματι παραμύθι με τα στοιχεία που συνθέτουν ένα παραμύθι. Με τη διαφορά ότι  εδώ υπάρχει κάτι πρωτότυπο. Πανελλαδική πρωτοτυπία!

Το μήνυμα της  εθελοντικής αιμοδοσίας που είναι και η κεντρική  ιδέα, ο νοηματικός πυρήνας του βιβλίου.

Ένα βιβλίο γραμμένο ή μάλλον καλογραμμένο από μία παιδαγωγό που γνωρίζει τι σημαίνει αγαπώ, σέβομαι και εκούσια χαρίζω ζωή.

Όμορφες εικόνες, πλούσια συναισθήματα, υψηλές ιδέες, πανανθρώπινες αξίες, καλοσύνη, αλληλεγγύη και πρωτίστως ο εθελοντισμός, διανθίζουν το έργο από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία,  και τα ανακαλύπτει ο αναγνώστης ένα ένα μέσα στις λέξεις και τις προτάσεις που διαδέχονται η μια την άλλη σε μια διαρκή ροή σαν τα γάργαρα νερά του ποταμού μας.

Είναι θαυμάσιο μία εκπαιδευτικός να διαπνέεται από τις αρχές του ανθρωπισμού, τα υψηλά ιδανικά για την ειρήνη και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών της γης και να τα υποβάλει στα παιδιά με τον τρόπο που θα γίνουν πιο εύληπτα και κατανοητά, όπως τα παραμύθια.

Και το συγκεκριμένο παραμύθι με την πλοκή του δοσμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε  να μη σου επιτρέπει να σταματήσεις την ανάγνωση, πριν φτάσεις στο τέλος, αξίζει την προσοχή μας, όπως και την προβολή του.

 Είναι βιβλίο κατάλληλο για τα παιδιά και είναι θαυμάσιο και επαινετέο που μία εκπαιδευτικός σκέφτηκε να τους διδάξει στην τρυφερή ηλικία και την αξία της εθελοντικής  αιμοδοσίας, μέσα από την όμορφη ιστορία δύο παιδιών.

Ακόμη πιο αξιέπαινη είναι η αναφορά της στην περιοχή καταγωγής της και το ποτάμι του μύθου και τη Ιστορίας που οι πηγές του βρίσκονται εδώ δίπλα μας, στη Λάκα Σούλι, ενώ οι εκβολές του στη δική μας περιοχή, το Φανάρι, συνδετικός κρίκος μεταξύ μας και φυλετικός και πολιτιστικός.

Εμείς ως επιμύθιο θα λάβουμε την αξία του εθελοντισμού γενικότερα στη ζωή μας σε όποια μορφή και να θελήσουμε να τον προαγάγουμε και να τον καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας.

Σε συγχαίρω, Κατερίνα, για μία ακόμη φορά και εύχομαι τα παιδιά και οι γονείς να αντιληφθούν διαβάζοντάς το τη σημασία της εθελοντικής αιμοδοσίας, για την οποία θα μας μιλήσουν οι ειδικοί, η  γιατρός μας και οι εθελοντές αιμοδότες που γνωρίζουν καλύτερα από εμάς αυτή τη διαδικασία και την αναγκαιότητά της στη ζωή μας.

Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι σε θέματα που αφορούν την υγεία και τη ζωή μας καλύτερο είναι να προλαμβάνουμε  και όχι να θεραπεύουμε.

Και ας μην επαναπαυόμαστε ότι σε μας δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η ζωή και ποιος δικός μας άνθρωπος ή κι εμείς οι ίδιοι ίσως χρειαστούμε κάποια στιγμή αυτό το πολύτιμο υγρό που ρέει στις φλέβες μας και δίνει ζωή σε όλους μας.

Αλλά ας αφήσουμε τους ειδικούς να μας φωτίσουν με τις πολύτιμες γνώσεις τους και ας ακούσουμε τις πολύτιμες συμβουλές τους».

Την εκδήλωση χαιρέτησε ο Δήμαρχος Ζηρού που λόγω ανειλημμένων δεν μπόρεσε να παραστεί στην παρουσίαση του βιβλίου, ο οποίος με τον χαιρετισμό του εξήρε την αξία του εθελοντισμού αλλά και χαρακτήρισε επίκαιρο και σπουδαίο το πόνημα της συγγραφέως, αφού ο Δ. Ζηρού γνωρίζει την μεγάλη ανάγκη και την ομορφιά να προσφέρεις εθελοντικά βοήθεια σε ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη, αναφερόμενος στους πρόσφυγες που φιλοξενεί στον καταυλισμό- στρατόπεδο «Πετροπουλάκης».

Η συγγραφέας του βιβλίου Κατερίνα Ντάση κλείνοντας  την παρουσίαση ευχαρίστησε την πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών θεσπρωτικού για την άψογη διοργάνωση, τους ομιλητές και αναφέρθηκε πώς εμπνεύστηκε για να συγγράψει για ένα τέτοιο θέμα, πρωτότυπο στην ελληνική βιβλιογραφία.