Τυχοδιώκτης ετών 40

Πριν λίγα χρόνια είχα μία συζήτηση με έναν γνωστό πολιτικό, ο οποίος στο απώγειο της δόξας του μού είχε πει με κυνισμό: ‘’Στέφανε, πάρε με από το χέρι και οδήγησέ με σε ένα κοινό. Πες μου μόνο, πριν βγω να τους μιλήσω, αν είναι δεξιοί ή αριστεροί. Εγώ αυτό που θα κάνω είναι να πάρω το θερμό χειροκρότημα’’.

Το 2012, ο Τσίπρας είχε προτείνει συνεργασία στοΚΚΕ για μία κυβέρνηση αριστεράς. Το αποτέλεσμα ήταν να κλέψει τους μισούς σταυρούς από το ΚΚΕ (από το 8% πήγε στο 4%) διότι οι αμιγώς αριστεροί ψηφοφόροι πίστεψαν ότι το ΚΚΕ αρνείται να συνεργαστεί για τη δημιουργία κυβέρνησης αριστεράς.

Το 2014, ο Τσίπρας αυτοανακηρύχθηκε σε σοσιαλδημοκράτη και πήγε στην Πάτρα με φωνή Ανδρέα Παπανδρέου να εξηγήσει στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ για τον ήλιο που ανατέλει. Το αποτέλεσμα; Γνωστό.

Το 2015, ο Τσίπρας συνεργάστηκε με τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ! Χωρίς καν ένα μίνιμουμ προγραμματικό πλαίσιο. Το ίδιο βράδυ των εκλογών σφιχταγκαλιάστηκαν δημοσία θέα. Συνεργασία εξουσίας και μόνο.

Αναρωτιέμαι αν έχει υπάρξει ιστορικά παρόμοια περίπτωση στο διεθνές πολιτικό στερέωμα. Ένας πολιτικός αρχηγός κόμματος της αριστεράς να απευθύνεται για συνεργασία ή συμπόρευση προς την άκρα αριστερά, να συγκυβερνά με την άκρα δεξιά και να στριμώχνεται να πάρει θέση εντός της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Αν λίγο αποτραβηχθείς από την πολιτική καθημερινότητα και κάνεις μία σύνοψη των όσων κυνικών πρωτοβουλιών έχει πάρει ο συγκεκριμένος νέος πολιτικός για να καταλάβει την εξουσία, θα αντιληφθείς ότι έχουμε την τύχη να διοικούμαστε από έναν πρωθυπουργό που έχει αναχθεί σε πολιτικό τυχοδιώκτη άνευ προηγουμένου.

Και όπως είπε σε παρελθοντικό χρόνο ο ίδιος (στην Μέρκελ), είναι μόλις 40 ετών και θα τον βρίσκουμε μπροστά μας για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Άλλοι θα περιμένετε με προσδοκία να γίνει σοσιαλδημοκράτης, άλλοι να μετατραπεί σε ριζοσπάστη κομμουνιστή και άλλοι να πάρει τα όρη του νεοφιλελευθερισμού.

Σε αυτό το ‘’περίμενε’’ βασίζεται και αυτός. Στα ίδια παρελθοντικά πρόσωπα που μόνο απειλητικά δεν είναι για τον ίδιο και στην δική μας πολιτική αναμονή. Και δικαιώνεται.