Το Εργατικό Κέντρο Άρτας, και σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, κοιτάζοντας το «αύριο», καλεί την εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, να μην βάλουν σε «καραντίνα» τη σκέψη τους, να μείνουν δυνατοί, να προσαρμόσουν τη δράση τους και σε αυτές τις συνθήκες. Κυρίως να καταγγείλουν τις προσπάθειες της εργοδοσίας, να καταργήσει κάθε εργατικό δικαίωμα που απέμεινε, ενώ παράλληλα δεν παίρνει μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων.
Ακόμα και σήμερα, σ’ αυτές τις συνθήκες, η ζωή του λαού μας αντιμετωπίζεται σαν «μια πεντάρα στην άκρη πεταμένη». Όχι μόνο γιατί η κυβέρνηση κάνει πρόβες μέτρων, -όπως π.χ. μισή δουλειά μισός μισθός, - αλλά γιατί οι επιχειρηματίες δεν δείχνουν να υπολογίζουν ούτε στο ελάχιστο, τη ζωή των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή που η ατομική ευθύνη παρουσιάζεται από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ως πανάκεια για την αναχαίτιση της πανδημίας, πολλά παραδείγματα πανελλαδικά αποδεικνύουν ότι η μεγάλη εργοδοσία μπορεί να αθετεί κάθε νόμο και περιορισμό με την κάλυψη του κράτους . Μόνο όταν τα ταξικά συνδικάτα παρεμβαίνουν η αλήθεια βγαίνει στο φως.
Τρανταχτό παράδειγμα στην Άρτα, πριν από λίγες μέρες, επιβεβαιώθηκε κρούσμα κορονοϊού σε εργαζόμενη εργοστασίου γαλακτοβιομηχανίας στην Άρτα, κάτοικο χωριού του νομού. Ενώ έπρεπε να γίνει σχολαστική ιχνηλάτηση των επαφών της στο χώρο της δουλειάς και της κοινότητας ,και να ελεγχθούνε τα μέτρα προστασίας που λαμβάνει ο εργοδότης, τουναντίον μετά από μια απολύμανση δεν ελέγχθηκε το προσωπικό. Η άμεση παρέμβαση του Ε.Κ.Α. στο τμήμα της Πολιτικής Προστασίας και στον αντιπεριφερειάρχη Άρτας με απαίτηση για ιχνηλάτηση και έλεγχο στους εργαζόμενους της βιομηχανίας αντιμετωπίστηκε με διαβεβαιώσεις καθησυχασμού . Ο δε εργοδότης συγκέντρωσε τους εργαζόμενους και τους «μάλωσε» επειδή ανακατεύουν το Εργατικό Κέντρο, διαβεβαιώνοντας ότι όλα βαίνουν καλώς.
Δύο μέρες μετά, την Τρίτη 31 Μάρτη επιβεβαιώθηκε και δεύτερο κρούσμα εργαζόμενου στην ίδια επιχείρηση, αποδεικνύοντας ότι ο εφησυχασμός από θεσμικούς φορείς και εργοδότη ήταν μια προσπάθεια συγκάλυψης της μη λήψης των ενδεδειγμένων μέτρων. Αυτό ανάγκασε το Εργατικό Κέντρο Άρτας, το οποίο βρισκόταν σε πλήρη εγρήγορση, να απευθυνθεί πια στην Εισαγγελία και το εργοστάσιο έκλεισε μέχρι την Παρασκευή για να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι. Αυτό που έπρεπε να γίνει από την αρχή έγινε εγκληματικά καθυστερημένα, μόνο και μόνο λόγω της διαρκούς παρέμβασης του Ε.Κ.Α.
Ήδη έπρεπε να είχαν βγει σε άδεια όλοι οι εργαζόμενοι που είχαν την οποιαδήποτε επαφή, γιατί η καθυστέρηση μπορεί οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και τότε οι ευθύνες θα είναι τεράστιες, απέναντι στη ζωή και των εργαζομένων αλλά και όλου του λαού της περιοχής μας. Τα λεγόμενα «μέτρα» με μάσκες μιας χρήσεως δεν σώζουν την κατάσταση.
Να γιατί η ίδια η ζωή ξαναφέρνει μπροστά μας το κείμενο του Μαρξ, για το Κεφάλαιο: «Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος (...). Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τα εκατό (10%) κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα».
Το Ε.Κ.Α. καλεί κάθε εργαζόμενο να μας καταγγέλλει κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, κάθε υποτίμηση της εργοδοσίας απέναντι σε μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων, γιατί η δική μας ομοψυχία, η ομοψυχία της εργατικής τάξης, του δοκιμαζόμενου πολύπλευρα λαού, είναι αυτή που οικοδομείται καθημερινά, με υπομονή και επιμονή, σταθερά, απέναντι και ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ, του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών τους, που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών μας.
Ακόμα και σήμερα, σ’ αυτές τις συνθήκες, η ζωή του λαού μας αντιμετωπίζεται σαν «μια πεντάρα στην άκρη πεταμένη». Όχι μόνο γιατί η κυβέρνηση κάνει πρόβες μέτρων, -όπως π.χ. μισή δουλειά μισός μισθός, - αλλά γιατί οι επιχειρηματίες δεν δείχνουν να υπολογίζουν ούτε στο ελάχιστο, τη ζωή των εργαζομένων.
Την ίδια στιγμή που η ατομική ευθύνη παρουσιάζεται από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ ως πανάκεια για την αναχαίτιση της πανδημίας, πολλά παραδείγματα πανελλαδικά αποδεικνύουν ότι η μεγάλη εργοδοσία μπορεί να αθετεί κάθε νόμο και περιορισμό με την κάλυψη του κράτους . Μόνο όταν τα ταξικά συνδικάτα παρεμβαίνουν η αλήθεια βγαίνει στο φως.
Τρανταχτό παράδειγμα στην Άρτα, πριν από λίγες μέρες, επιβεβαιώθηκε κρούσμα κορονοϊού σε εργαζόμενη εργοστασίου γαλακτοβιομηχανίας στην Άρτα, κάτοικο χωριού του νομού. Ενώ έπρεπε να γίνει σχολαστική ιχνηλάτηση των επαφών της στο χώρο της δουλειάς και της κοινότητας ,και να ελεγχθούνε τα μέτρα προστασίας που λαμβάνει ο εργοδότης, τουναντίον μετά από μια απολύμανση δεν ελέγχθηκε το προσωπικό. Η άμεση παρέμβαση του Ε.Κ.Α. στο τμήμα της Πολιτικής Προστασίας και στον αντιπεριφερειάρχη Άρτας με απαίτηση για ιχνηλάτηση και έλεγχο στους εργαζόμενους της βιομηχανίας αντιμετωπίστηκε με διαβεβαιώσεις καθησυχασμού . Ο δε εργοδότης συγκέντρωσε τους εργαζόμενους και τους «μάλωσε» επειδή ανακατεύουν το Εργατικό Κέντρο, διαβεβαιώνοντας ότι όλα βαίνουν καλώς.
Δύο μέρες μετά, την Τρίτη 31 Μάρτη επιβεβαιώθηκε και δεύτερο κρούσμα εργαζόμενου στην ίδια επιχείρηση, αποδεικνύοντας ότι ο εφησυχασμός από θεσμικούς φορείς και εργοδότη ήταν μια προσπάθεια συγκάλυψης της μη λήψης των ενδεδειγμένων μέτρων. Αυτό ανάγκασε το Εργατικό Κέντρο Άρτας, το οποίο βρισκόταν σε πλήρη εγρήγορση, να απευθυνθεί πια στην Εισαγγελία και το εργοστάσιο έκλεισε μέχρι την Παρασκευή για να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι. Αυτό που έπρεπε να γίνει από την αρχή έγινε εγκληματικά καθυστερημένα, μόνο και μόνο λόγω της διαρκούς παρέμβασης του Ε.Κ.Α.
Ήδη έπρεπε να είχαν βγει σε άδεια όλοι οι εργαζόμενοι που είχαν την οποιαδήποτε επαφή, γιατί η καθυστέρηση μπορεί οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και τότε οι ευθύνες θα είναι τεράστιες, απέναντι στη ζωή και των εργαζομένων αλλά και όλου του λαού της περιοχής μας. Τα λεγόμενα «μέτρα» με μάσκες μιας χρήσεως δεν σώζουν την κατάσταση.
Να γιατί η ίδια η ζωή ξαναφέρνει μπροστά μας το κείμενο του Μαρξ, για το Κεφάλαιο: «Το κεφάλαιο το τρομάζει η έλλειψη κέρδους ή το πολύ μικρό κέρδος (...). Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με δέκα τα εκατό (10%) κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το πράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα».
Το Ε.Κ.Α. καλεί κάθε εργαζόμενο να μας καταγγέλλει κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, κάθε υποτίμηση της εργοδοσίας απέναντι σε μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων, γιατί η δική μας ομοψυχία, η ομοψυχία της εργατικής τάξης, του δοκιμαζόμενου πολύπλευρα λαού, είναι αυτή που οικοδομείται καθημερινά, με υπομονή και επιμονή, σταθερά, απέναντι και ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ, του μεγάλου κεφαλαίου και των κυβερνήσεών τους, που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή μας, τη ζωή των παιδιών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!