Γιατί έχασε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 6ης Μάη

Γιατί έχασε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 6ης Μάη

Γράφει ο Κώστας Αρβανίτης, Περιφερειακός Σύμβουλος
Πολύ ισχυρό μήνυμα έδωσαν στις εκλογές της 6ης Μάη οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στο κόμμα που επί χρόνια στήριζαν με την ψήφο τους. Αν δεν αναλυθούν με ψυχραιμία και ειλικρίνεια τα αποτελέσματα, και δεν γίνουν οι αναγκαίες και επίπονες αλλαγές, ο ένας από τους δύο πόλους του δικομματικού συστήματος της μεταπολίτευσης κινδυνεύει να καταρρεύσει. Με μισές αλήθειες και αβέβαια βήματα η «παρτίδα δε σώζεται».Ποια πράγματα δε συγχώρεσε η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του που κατευθύνθηκε προς το ΣΥΡΙΖΑ και άλλα αριστερά σχήματα; Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα έμεινε με τη δική του κυβερνητική πρακτική «άδειο πουκάμισο». Σε συνθήκες κρίσης δεν αντιμετώπισε το πρόβλημα της χώρας με βάση την ιδεολογική του τοποθέτηση και τη βασική πολιτική νομιμοποίησή του σε σχέση με την εκλογική του βάση :
-Ένα «σοσιαλιστικό» - έστω σοσιαλδημοκρατικό- κόμμα έπρεπε να έχει μία βασική πολιτική γραμμή πλεύσης : τα βάρη της κρίσης να μοιραστούν δίκαια στους πολίτες της χώρας ανάλογα με τις δυνατότητές τους. Στη συνείδηση του πολίτη της χώρας, έμεινε η εντύπωση ότι η κατανομή των βαρών ήταν άδικη, απροσχημάτιστα και άκοπα «οριζόντια», επί δικαίων και αδίκων. Με απλά λόγια το κόστος της κρίσης μοιράστηκε με ευκολία σε όσους δεν μπορούσαν να το αποφύγουν. Παρά τις περί του αντιθέτου σκόρπιες εξαγγελίες και προθέσεις δεν έγινε καμία ουσιαστική προσπάθεια να συμμετέχουν στα βάρη με αναλογικά μεγαλύτερη συμμετοχή οι «έχοντες». Ένα ευρύ ποσοστό πληθυσμού που «έχει και κατέχει» διατήρησε όλα τα φορολογικά και διαδικαστικά εργαλεία για να παραμείνει έξω από κάθε φοροδοτική συμμετοχή.Το ΠΑΣΟΚ οφείλει έστω και τώρα, σε συνέπεια με τις ιδεολογικές του αναφορές, να προτείνει ένα καλά επεξεργασμένο σύστημα κριτηρίων κατοχής περιουσιακών στοιχείων, διαβίωσης και εισοδημάτων για την άντληση φορολογικών εσόδων από τους «πολλά έχοντες».
-Το δεύτερο πλήγμα για τον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ ήταν η «αποκαθήλωση των ειδώλων» του. Όχι άδικα βρέθηκε να στοχοποιείται για κρατική διαφθορά και μίζες ένα δεξί χέρι πρώην αρχηγού του (Τσουκάτος) και ένα ιστορικό του στέλεχος και παραλίγο πρόεδρός του (Τσοχατζόπουλος). Αυτό σε συνδυασμό με ατάκες του στυλ «μαζί τα φάγαμε» διέρρηξε τους ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς του ψηφοφόρου του ΠΑΣΟΚ με το κόμμα του.
-Ο τρίτος λόγος ήταν ότι σε συνθήκες κρίσης το ΠΑΣΟΚ δε λειτούργησε ως κίνημα. Έχασε επομένως το νόημά της και η δεύτερη βασική του αναφορά που θα μπορούσε να δώσει μια άλλη λογική για τη διέξοδο από την κρίση. Μια λογική κινήματος προς το λαό που θα ενεργοποιούσε τη λαϊκή συμμετοχή για μια πανεθνική κινητοποίηση, ώστε η αντιμετώπιση της κρίσης να γίνει λαϊκή υπόθεση.Η αντίδραση επομένως της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στο αποτέλεσμα της Κυριακής 6 Μάη, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι επικοινωνιακή ή «διαχειριστικής φύσης». Αν το Κίνημα δεν επιχειρήσει με επιτυχία να εκφράσει τις αγωνίες και τα συμφέροντα των «μη προνομιούχων» που πλέον στις σημερινές συνθήκες είναι όλο και περισσότεροι, τότε πολλά μέλη και φίλοι του θα επιχειρήσουν να βρουν άλλες πολιτικές εκφράσεις.Οι προκλήσεις της ηγεσίας του είναι ιστορικές. Πρέπει να ανοίξει ένας ειλικρινής διάλογος και σε αυτό το πλαίσιο όλες οι προτάσεις νομίζω ότι είναι χρήσιμες.