Η μέρα δεν είχε χαράξει ακόμα και ένα μαύρο σύννεφο σκέπασε αστραπιαία την Φιλιππιάδα όσο κράτησε και το φτερούγισμα της ψυχής των για να πετάξουν ψηλά στους ουρανούς των αγγέλων.

. Ο Νίκος Δημουλιάς έφεδρος Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και ο Σπύρος Μπατσώνας δύο παιδιά όλο ζωή, την έχασαν ξαφνικά και απροσδόκητα σκορπίζοντας έτσι τεράστια θλίψη στις οικογένειες τους !

Για τις μάνες των παλικαριών    με απόλυτο  σεβασμό  στην οδύνη τους γράφομαι  τούτα τα λόγια:

Η Άρτα και η Φιλιππιάδα θρηνεί δύο  παλικάρια και συμπάσχει με τις οικογένειες τους για τον άδικο χαμό τους.

Ο πόνος για την απώλεια των δύο νέων είναι μεγάλος, όπως  και τα γιατί πολλά που άλλες δύο ζωές άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο.

Η αγκαλιά των γονέων τους ορφάνεψε και δεν μπορούν να δεχτούν την απώλεια των παιδιών τους.

Άγγελοι στον παράδεισο να γίνετε και προστάτες όλων των νέων παιδιών να γίνετε, ώστε άλλο αίμα νέου και νέας στην άσφαλτο να μη χυθεί. Άλλοι γονείς να μην πονέσουν, άλλη τέτοια είδηση να  μην ξανάρθει άσχημη!

Για τις μάνες των δύο  νέων που αβάσταχτος είναι ο πόνος τους:

Παιδί μου….παιδί μου….παιδί μου…..ψυχούλα της ψυχής μου….

 Αστέρι μου…..παλικάρι μου….

Ήλιε μου που βασίλεψες του τη ‘δω τη χαραυγή…

Η μαύρη εγώ πώς να σταθώ  στη γη να περπατήσω.;

Πώς εγώ να σ’ αποχωριστώ, να σε ξεπροβοδίσω;

Στου κάτω κόσμου τη σιωπή που ο ήλιος δεν τον βλέπει;

Εκεί γιέ μου δεν ανθίζουν αγκαλιές,  λουλούδι  δεν φυτρώνει

 Εκεί η αγάπη δεν σε καρτερεί, εσύ όλο το βιος μου.

Γλυκιά μανούλα μου  μην κλαις, που σου ταξίδεψα στο σκοτεινό βασίλειο,

 Μ’ αγγελικά φτερά θα σου ‘ρχομαι  τις ώρες που βραδιάζει.

 Εγώ θα σε συντροφεύω  μανούλα μου, ως να γλυκοχαράζει. 

Θερμά συλλυπητήρια στους γονείς των δύο νέων αδικοχαμένων νέων.