ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ. ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ξεφτίλισαν την Έννοια Πρώτη Φορά Αριστερά την Έννοια Ελπίδα που έφυγε οριστικά αντί να έρθει διέσυραν την Ελλάδα και στον τελευταίο Ευρωπαίο πανηγύριζαν για την εξυπνάδα Τσίπρα με τον Ολανδρέου παρακαλάνε και πανηγυρίζουν με κάθε δήλωση του Ομπάμα έδωσαν το δικαίωμα να μας ξεσκίζει το παλιοτόμαρο ο Σόιμπλε 

άφησαν τον απατεώνα ψεύτη Βαρουφάκη να κανει πειράματα στην καταστραμμένη οικονομία μας μας!

Όταν λοιπόν ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, λόγω των δυσανάλογων και πρωτοφανών θυσιών των Ελλήνων πολιτών και των, έστω ημιτελών, μεταρρυθμίσεων, η οικονομία οδηγούνταν σε μια κατάσταση μακροοικονομικής και δημοσιονομικής ισορροπίας. 

Συγκεκριμένα, το 2014 έκλεισε για τη χώρα μας με πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, μετά από χρόνια πέτυχε πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, και, το σημαντικότερο, έδειχνε να ξεφεύγει από την ύφεση και να επιτυγχάνει θετική μεταβολή του ΑΕΠ (μάλιστα, το 3ο τρίμηνο του 2014 η Ελλάδα ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία της ευρωζώνης). 

Αυτό είχε τις ακόλουθες συνέπειες: πρώτον, η υπόθεση γ) του δόγματος Βαρουφάκη (ύφεση) πλέον δεν ίσχυε. Επίσης, μεταξύ άλλων, λόγω του πρωτογενούς πλεονάσματος, του ταχέος ρυθμού ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και του ευνοϊκού διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος, το δημόσιο χρέος είχε καταστεί βιώσιμο (κάτι που επιβεβαιώνει άλλωστε και η έκθεση του ΔΝΤ της 26 Ιουνίου). Κατά συνέπεια, όταν ανέλαβε, ούτε το στοιχείο β) της συλλογιστικής Βαρουφάκη ίσχυε. 

Τι θα έπρεπε να κάνει η (όποια) κυβέρνηση δια του υπουργού των οικονομικών της ενώπιον των νέων δεδομένων που είχαν προκύψει; 

Θα όφειλε να κλείσει το 2ο πρόγραμμα λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα (0.9 δισ. ήταν τα μέτρα του email Χαρδούβελη για λήψη 7.2 δισ. από το 2ο πρόγραμμα συν 1.9 δισ. από τα κέρδη της ΕΚΤ από το πρόγραμμα SMP) και στη συνέχεια να ζητήσει (στη βάση της ολοκλήρωσης του προγράμματος και των ταχύτερων του προσδοκώμενου ρυθμών ανάπτυξης) τη μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος ώστε να απαλλαγεί από την αυστηρή λιτότητα (στοιχείο α)). Επιπλέον, με τα χρήματα που θα καθίστατο διαθέσιμα από το πακέτο Γιούνκερ και το πρόγραμμα QΕ, η ελληνική οικονομία θα αποκτούσε εκείνη την ώθηση που χρειαζόταν ώστε να εισέλθει σε ένα ενάρετο οικονομικό κύκλο και να αντιμετωπήσει το εναπομείναν και πιο δύσκολο πρόβλημα της ανισότητας (στοιχείο δ) του δόγματος Βαρουφάκη) που είναι και το μείζον πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας μας· σε αυτή την κατεύθυνση, να λάβει μέτρα για την προστασία των αδυνάτων (όχι ασφαλώς τα λανθασμένης κατεύθυνσης ημίμετρα για την αντιμετώπιση της ‘ανθρωπιστικής κρίσης’), για την ανεργία και την κοινωνική προστασία. 

Τί έκανε αντ’αυτού; 

Επιδόθηκε σε μπαράζ προκλήσεων και απειλών προς τους εταίρους, εναντιώθηκε στην ολοκλήρωση του προγράμματος, κάτι που επέφερε την πιστωτική ασφυξία, ανέβαλε κάθε πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, και, γενικότερα, δημιούργησε ένα περιβάλλον οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας. 

Συνεπεία αυτών των λόγων και έργων, η οικονομία ξαναμπήκε στην ύφεση, το πρωτογενές πλεόνασμα χάθηκε, η πίστη στο τραπεζικό σύστημα εξανεμίστηκε, και η οικονομία βρέθηκε σε δίνη. Προφανώς, το χρέος κατέστη μη βιώσιμο.

Ποια ήταν η αντίδραση του κυρίου Βαρουφάκη σε αυτές τις επιδόσεις της οικονομίας επί των ημερών;

Δεν φάνηκε να ενοχλείται. Η μεταφορά ευθυνών στους εταίρους (tweet παραίτησης και το σημερινό του άρθρο στον Guardian) δημιουργεί εύλογες υποψίες ότι αυτή ήταν η πρόθεσή του εξαρχής. 

Γιατί να έχει κάποιος και δη ο Υπουργός Οικονομικών τέτοια πρόθεση; 

Μα, διότι με αυτόν τον τρόπο κατόρθωσε να αποκαταστήσει τα δύο στοιχεία (ύφεση και μη βιωσιμότητα του χρέους) του δόγματος Βαρουφάκη που έλειπαν όταν ανέλαβε. Μπορεί τώρα, απερίσπαστος από τις ευθύνες του υπουργικού θώκου, να υποστηρίζει (πιστέψτε με, υπάρχουν πολλοί αφελείς που λαμβάνουν τα λεγόμενά του ως θέσφατα) ότι οι πριν 5 χρόνια θέσεις του ήταν ορθές.

Και η Ελλάδα;  

Η Ελλάδα, παρά τις θυσίες και την ταλαιπωρία των πολιτών, βρίσκεται με πολύ χειρότερους όρους ξανά εκεί που άρχισε τον σισσύφειο άθλο της, ένα βήμα πριν την καταστροφή.