Ο βαρκάρης του Αχέροντα

ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ της 5^ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Η Ελλάδα του Σολωμού περνάει δύσκολες ώρες, ο εθνικός ύμνος ηχεί  στους Έλληνες σαν εμβατήριο εθνικής τόνωσης και  ανάτασης και διαβάζοντάς τον στέκεσαι στους στίχους:

2. Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη, των Ελλήνων τα ιερά,Και σαν πρώτα ανδρειωμένη. Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
3. Εκεί μέσα εκατοικούσε, πιικραμένη, εντροπαλή,Κι ένα στόμα ακαρτερούσες, έλα πάλι, να σου πη.
9. Με τα ρούχα αιματωμένα, ξέρω  ότι έβγαινες κρυφά Να γυρεύης εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά.
10. Μοναχή το δρόμο επήρες, εξανάλθες μοναχή Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλή.
11. Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια, αλλ’ ανάσασιν καμιά Άλλος σου έταξε βοήθεια και σε γέλασε φρικτά.
 «Αχ, Ελλάδα σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ, γιατί μ’ έμαθες και ξέρω ν’ ανασαίνω όπου βρεθώ…», σιγοψιθυρίζοντας το τραγούδι και  κοιτάζοντας τη σημαιούλα που είναι δεμένη στο μικρό κατάρτι του καϊκιού μου, σκέφτομαι: «Είμαι και’ γω υπεύθυνος, είμαστε όλοι οι Έλληνες που αφήσαμε να μας καταστρέψουν το μέλλον μας, που εύκολα πιστέψαμε τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών μας».

Αυτές τις μέρες δεν ακούς άλλη κουβέντα στα καφενεία, στα σπίτια, στις παρέες, στην επικοινωνία ακόμα και των μικρών παιδιών  παρά μόνο για  το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.

Αφού και η θεια-Κώσταινα…ως και η κυρα-Μήτσαινα έπαψαν να κουτσομπολεύουν τα νέα του χωριού και κουβεντιάζουν για τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, τότε που οι Τούρκοι και οι Γερμανοί τους αφάνισαν όλο τους το βιος, τους έκαψαν τα σπίτια, τους κυνήγησαν, τους ξεσπίτωσαν, τους σκότωσαν δικούς τους ανθρώπους και η πείνα, οι αρρώστιες και οι κακουχίες τις έκαναν να’ ναι από νέες μαυροφορεμένες όχι μόνο στα ρούχα αλλά και στην ψυχή τους. Χρήματα δεν υπήρχαν, ούτε σταγόνα λάδι  δεν είχε το ροΐ, οι άντρες τους πέθαναν από τις κακουχίες, ενώ είχαν να θρέψουν πολλά στόματα για να φτάσουν σήμερα ξανά  να περάσουν στο τέλος της ζωής τους άσχημα γεράματα.

-        «Τι έχεις θεια-Κώσταινα», τη ρώτησα εκεί στο δρόμο που ήταν καθισμένες κάτω από τη σκιά του πλάτανου.

-        «Τι να’χω,  τα οικονομικά των τραπεζών δεν τα καταλαβαίνω, δεν γνωρίζω τι είναι τα γκάλοπ, δεν γνωρίζω όσα λένε στην τηλεόραση αυτοί όλοι που μας έχουν πάρει τα’ αυτιά,  μας αγαπούν πολλοί φαίνεται και λένε συνέχεια για τους συνταξιούχους, εκείνοι οι «φτωχοί» βουλευτές μας σωτήρες, δεν μπορώ να καταλάβω οικονομικούς δείκτες.  Ένα μόνο μπορώ να πω και το ξέρω καλά, γιατί το ‘χω ζήσει: Όλοι εκείνοι δεν έχουν ζήσει την πείνα, εγώ την έχω ζήσει» και βουρκώνει καθώς θυμάται τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, ήταν μικρή τσούπρα τότε.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

και εμείς οι νέοι Έλληνες εδώ και 40 χρόνια ζούμε για πρώτη φορά τέτοιες ανώμαλες πολιτικές καταστάσεις.

Το τελευταίο δημοψήφισμα  στην Ελλάδα έγινε  8 Δεκεμβρίου 1973, όπου το εκλογικό σώμα ψήφισε-3.245.111 ψήφοι -της αβασίλευτης δημοκρατίας, ποσοστό 69,18% και 1.445.875 ψήφοι υπέρ της βασιλευομένης, ποσοστό 30,82%.

Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ο Κωνσταντίνος  Γ. Καραμανλής είχε δηλώσει τότε: «ένα καρκίνωμα αποκόπηκε σήμερα από το σώμα του έθνους».

Και έτσι ξεκίνησε ο κύκλος των 40 ετών που είδαμε την Ελλάδα να κυματίζει περήφανα μέσα στο ευρωπαϊκό στερέωμα και να αναπτύσσεται σε μία χώρα προοπτικής, δημιουργίας, ανάπτυξης,  ευημερίας του λαού της, μέχρι που οι παθογένειες του πολιτικού συστήματος-το νέο καρκίνωμα του έθνους και του κράτους μας-άρχισαν να σκεπάζουν τον ελληνικό ουρανό και να φτάνει η ώρα-ΜΗΔΕΝ για την Ελλάδα την υπερήφανη, την ρωμαλαία, για την Ελλάδα του φωτός και της δημοκρατίας.

                                                    ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ 2015

και με αγανάκτηση ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ στον πρωθυπουργό της Ελλάδας: «Δεν θα έπρεπε να γίνει στάση πληρωμών στους απλούς πολίτες, τους οικογενειάρχες, τους βιοπαλαιστές, παρά μόνο στα τρωκτικά και τους κηφήνες που λήστεψαν το λαό και τον οδήγησαν στη χρεοκοπία, σε αυτούς θα έπρεπε να κάνει στάση πληρωμών.

 Στάση πληρωμών περιμέναμε  να γίνει στους κλέφτες της λίστας Λαγκάρντ και στους τυχοδιώκτες με τις of shore εταιρείες και τις καταθέσεις στο εξωτερικό,  στους τραπεζίτες, στους τοκογλύφους, στους φοροφυγάδες, στους πολυθεσίτες και στους ρουφιάνους της εξουσίας.

Στάση πληρωμών θα την άντεχαν οι   υπουργοί,  οι υφυπουργοί, οι  βουλευτές που δεν ζουν με 300 ευρώ το μήνα».

Έχουμε μπροστά μας ένα ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, όπου  το αποτέλεσμα  θα διαμορφώσει και τη νέα πορεία της Ελλάδας.

 Μιας πορείας που όλοι οι Έλληνες είμαι βέβαιος ότι την θέλουν ειρηνική, δημιουργική, αναπτυξιακή μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα με τις αρχές και τις αξίες που δημιουργήθηκε η ευρωπαϊκή οικογένεια των κρατών, ώστε όλοι μαζί ενωμένοι να πετύχουμε την απομάκρυνση του καρκινώματος που φώλιασε στο ελληνικό κράτος και είναι η σκληρή λιτότητα, τα βαριά αντιλαϊκά μέτρα και ο θάνατος της ελληνικής οικονομίας από την κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος, από τις σπατάλες, από τους συνδικαλιστάδες, από το βόλεμα των «δικών μας παιδιών και ψηφοφόρων», από την προστασία των μεγαλοκεφαλαιούχων.

Πώς  όμως θα πετύχουμε την ανάσταση αυτή; Εδώ είναι που πρέπει να πρυτανεύσει η λογική. Εδώ θα κριθούμε για την ωριμότητά μας, τον ορθολογισμό μας, την έγνοια  για όλους μας, για το καλό των επόμενων γενιών.

Αυτές τις ώρες που οι Έλληνες, βλέπουμε να  έχουν χωριστεί  σε δύο στρατόπεδα ακόμα και μέσα στις  οικογένειες.

Και εάν λεγόμαστε Έλληνες, λεγόμαστε γιατί  όλοι μας, ακούγοντας τον εθνικό ύμνο ενωνόμαστε και οι αγωνίες, τα πάθη, οι ελπίδες και τα όνειρά μας γίνονται ένα και όλοι καθόμαστε προσοχή ακούγοντας τους στίχους αυτούς, τιμώντας έτσι τα ιδανικά της φυλής μας.

Η Ελευθερία του εθνικού μας ύμνου είναι μεγαλοπρεπής και απαιτητική θεά σεβάσμια αλλά και αυστηρή απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις, τρυφερή όμως στον πόνο των Ελλήνων. Είναι εκείνη που μεταφέρει σε όλους τους Έλληνες το μήνυμα της ενότητας, της ομοφωνίας και της σύμπνοιας, εξυμνώντας το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας μας αλλά και την αμοιβαία συνύπαρξη μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Όμως αυτές τις δύσκολες ώρες μην πέσουμε στην παγίδα να χαρακτηριστούμε  περισσότερο ή λιγότερο Έλληνες. Δεν γίνεται κάποιος περισσότερο ή λιγότερο πατριώτης ψηφίζοντας ΟΧΙ ή ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.

Αυτό που θέλουν όλοι οι Έλληνες είναι μία αξιοπρεπή θέση μέσα στην Ευρωπαϊκή ένωση, αποφυγή της τριτοκοσμικής εικόνας της χώρας, παραμονή στο ευρώ με όλα τα θετικά αλλά και τις υποχρεώσεις μας απέναντι σε αυτό.

Η ελληνική σημαία περήφανη κυματίζει στο καϊκάκι μου και καμαρώνω που φυσάει από το Ιόνιο το καλοκαιρινό αεράκι και κείνη παιχνιδιάρικα λικνίζεται και αθόρυβα μου μιλά σα να θέλει να μου απαντήσει στο δίλημμα που όλοι οι Έλληνες έχουν μπροστά τους την Κυριακή.

Αθόρυβα μου την έδωσε την απάντηση:

«Κυματίζω εδώ και  εκατοντάδες χρόνια, υψωμένη στον ελληνικό καταγάλανο ουρανό, έχω σκουπίσει το δάκρυ εκατομμυρίων Ελλήνων σε όλες τις δύσκολες στιγμές που βρέθηκε η πατρίδα, πέρασε πολλά δεινά ο λαός μου  και όλοι εκείνοι οι δήθεν φίλοι μας Ευρωπαίοι, μας έχουν χτυπήσει πισώπλατα. Έχω δει πολλούς Έλληνες που έφαγαν από τη σάρκα τους και χτύπησαν την πατρίδα.

Ξεχάστε το κομματικό συμφέρον, ξεχάστε το προσωπικό συμφέρον, αγαπήστε τις γενιές που έρχονται, αγαπήστε την πατρίδα σας και σκεφτείτε πως μόνοι δεν μπορείτε να προχωρήσετε, η Ελλάδα είναι η Ευρώπη».

Με τιμή στους Έλληνες συνταξιούχους, που στοιβαγμένοι στα ΑΤΜ των τραπεζών αγωνιούν και ταλαιπωρούνται για 120 ευρώ,  τη γενιά που έζησε την πείνα, τη φτώχεια, την απομόνωση, το περιθώριο στα παιδικά τους χρόνια.

                                                                                                                                                            Ο βαρκάρης του Αχέροντα