Ο βαρκάρης του Αχέροντα: Το υγρό στοιχειό του Αχέροντα “χτύπησε” τo Φανάρι

Τι τράβηξα ο δυστυχής,  το ξέρει η ψυχή μου…..

Το υγρό  στοιχειό του Αχέροντα χτύπησε όλη την κοιλάδα και στο πέρασμά του  δεν άφησε τίποτα όρθιο. Μόνο πόνο, καταστροφή και λάσπη, πολλούς τόνους λάσπη που μέρες και μήνες θα κάνει να φύγει. Κυρίως όμως το κακό που έκανε δεν θα φτιαχτεί καθόλου γρήγορα και όσοι επλήγησαν μπορεί και να μη σηκώσουν κεφάλι ποτέ. Η οικονομική κρίση που μας χτύπησε πρώτη  και μας άφησε «λαβωμένους», την συνόδευσε και ήρθε και τούτο το “κακό” της φύσης για ν’ αποτελειώσει όσους χτυπήθηκαν από τη μανία τόνων νερού που κατέστρεψαν τις περιουσίες  πολλούς συντοπιτών μας.

 Εκεί που έψαχνα να βρω τη βάρκα μου, «τον Τειρεσία μου», χάρηκα σαν την είδα να άντεξε από τη μανία των νερών, όμως  βρήκα τον φίλο μου τον Βαγγέλη καθισμένο στα γόνατα να κλαίει και να μουρμουρίζει:

Απ’ το μηδέν ξεκίνησα να φτιάξω τη ζωή μου.

«- Βαγγέλη, ε Βαγγέλη τι κάνεις εκεί;  Οι άντρες δεν κλαίνε μωρέ, γλιτώσαμε, εάν μας είχε βρει βράδυ το νερό, θα πνιγόμασταν φίλε, αυτό  το σκέφτεσαι…μην λυγίζεις..όλα θα τα φτιάξουμε πάλι, εμείς να ‘ μαστε καλά;

Τι να φτιάξω πάλι απ’ την αρχή, την γυναίκα μου εδώ και ένα χρόνο την έχουν απολύσει απ’ τη δουλειά, ένα δάνειο που είχα πάρει για το σπίτι είναι χρεωμένο, τα παιδιά είναι μικρά, εγώ δεν έχω δουλειά, τα ζώα μου πνιγήκανε όλα….Η μάνα έχει την «αγροτική» και τίποτ’ άλλο..

-   Νίκο, φώναζα σαν τον τρελό όταν είδα τα νερά να έρχονται κατά πάνω στο σπίτι, ευτυχώς που πρόλαβα την οικογένεια: «Μάνα, Μυγδάλω, παιδιά…..ελάτε…ελάτε… γρήγορα…βγείτε απ’ το σπίτι έρχονται τα νερά κατά πάνω μας……….. Θεούλη μου……… πάει χαθήκαμε…. Αη Δονάτε μου……πού βρέθηκαν όλα τούτα τα νερά…..Τα ζωντανά…πού είναι; ωχ…..Θεέ μου πάνε….. πνιγήκανε. Η μάνα ανέβαινε με τρόμο και αγωνία στο αγροτικό, τα παιδιά κλαίγοντας ανέβαιναν γρήγορα και εγώ κοίταζα να προλάβω να ανέβω στο ανάχωμα,  ενώ η γυναίκα μου μοιρολογούσε και φώναζε: Πάνε …όλα τα υπάρχοντά μας….πάνε τα ζωντανά μας…καταστραφήκαμε. Ερχόμουν απ’ το Καναλάκι που μεταμορφωνόταν σε λίμνη και τα νερά άρχιζαν να μπαίνουν σε όλα τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις που βρίσκονται στην είσοδο του Καναλακίου και έβλεπα το νερό να πολιορκεί τον κάμπο, το Καστρί γέμιζε παντού νερά, ο κάμπος του Μεσοποτάμου, έπλεε και ’κείνος, το Σταυροχώρι και  το Κορωνόπουλο ζούσαν και ’κείνα τον χαλασμό».

Το κουπί για τούτο τον τόπο, μαθημένοι καθώς είμαστε από την εγκατάλειψη που έχουμε από το υπόλοιπο κράτος, το τραβάει ο καθείς μόνος του, κι όπου βγει.

Εικόνες βιβλικής καταστροφής για πολλές οικογένειες στο Φανάρι ήρθαν να προστεθούν, στα οικονομικά  προβλήματα που τους ταλαιπωρούν από την άπονη κρίση που μας χτύπησε όλους, μαζί με τη χώρα μας,  για να τους αποτελειώσει το μέτωπο των πλημμυρών και να βγαίνουν όλοι οι ειδήμονες να λένε  «δεν φταίμε εμείς φταίει η αρχαιολογία, φταίει το δασαρχείο».

Τώρα θα έρθουν το δασαρχείο και η αρχαιολογία να αποζημιώσουν τις ολικές καταστροφές των ανθρώπων;

Το κουπί σε τούτο τον τόπο δεν το τραβάει κανένας άλλος παρά μόνο εμείς, οι δύσμοιροι κάτοικοι, που αφημένοι είμαστε στην μοίρα μας και  κανένας σχεδιασμός και κανένα πρόγραμμα των δημοτικών παρατάξεων που διεκδικούσαν και συνεχίζουν να διεκδικούν την ψήφο μας, δεν υλοποιήθηκε, όπως θα έπρεπε, για την προστασία πρωτίστως των κατοίκων της περιοχής και των περιουσιών τους.

Και τώρα που φταίνε όλοι οι άλλοι και δεν φταίτε εσείς κύριοι τοπικοί άρχοντες, θα μείνετε στις δηλώσεις του τύπου: « κρίμα, τι κακό τους βρήκε τους δύστυχους συνδημότες μας»;

Σας βάλαμε να μας διοικείτε για μας και όχι για να συνεδριάζετε στα δημοτικά συμβούλια για την αγορά π.χ. ενός αυτοκινήτου αξίας πολλών χιλιάδων ευρώ.

Συνεδριάστε εκτάκτως, αφού μπορείτε, σας το δίνει το δικαίωμα ο νόμος- σε τέτοιες περιπτώσεις, ώστε ν’ ανακουφιστούν οι πληγέντες άμεσα με τη δύναμη που διαθέτει το Δημοτικό ταμείο του Δ. Πάργας.

Η διοίκηση είναι για τον άνθρωπο και ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο της διοίκησης.

Μη μείνετε στα λόγια, γιατί μπουχτίσαμε από τέτοια. Με όση ταχύτητα προχωρήσατε νέοι δημοτικοί άρχοντες για την αγορά ακριβού αυτοκινήτου, με άλλη τόση ταχύτητα να προχωρήσετε στην απόφαση, όπως να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη, για ένα χρόνο,  οι πληγέντες κάτοικοι.

Σταθείτε δίπλα στον δημότη εμπράκτως και όχι ως θεατές.

Δείτε και αποφασίστε άμεσα, γρήγορα και ανθρωπιστικά για τους πληγέντες συντοπίτες μας, μας έχουν ανάγκη.

                                           

                                                   Ο βαρκάρης του Αχέροντα