ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ καθηγητών Πρέβεζας

Απ’ το «πανηγύρι της δημοκρατίας»

 … στο πάρτι της διαπλοκής!

Το υπουργείο Παιδείας και οι κατά τόπους διευθύνσεις της δευτεροβάθμιας (και πρωτοβάθμιας) εκπαίδευσης είχαν αναγγείλει, μετά βαΐων και κλάδων, την κρίση για τους υποψήφιους διευθυντές των σχολικών μονάδων.

Είχε αναγγελθεί με τυμπανοκρουσίες ότι παρά το γεγονός της αναίρεσης από το συμβούλιο επικρατείας του νόμου του 2015, σύμφωνα με τον οποίο μετρούσε για την επιλογή των διευθυντών η ψηφοφορία στους συλλόγους διδασκόντων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα φρόντιζε να αποκαταστήσει τη δημοκρατική τάξη.

Ο τρόπος που επελέγη ήταν να κατασκευαστεί ένα σώμα αξιολογητών ανά σχολείο (όχι το σύνολο του συλλόγου διδασκόντων), κίνηση καθόλου τυχαία αφού έτσι θα αρχίσει να εμπεδώνεται το κλίμα αξιολόγησης από όλους μας. Η επιλογή του σώματος αυτού θα λαμβανόταν υπόψη από τα υπηρεσιακά συμβούλια και τους αιρετούς του κλάδου (με τη ρητή όμως δέσμευση της διοίκησης ότι η κρίση του « συλλόγου» θα ληφθεί υπόψη «συμβουλευτικά»). Αυτή η ψηφοφορία, σύμφωνα με τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές θα ήταν «πανηγύρι της δημοκρατίας».

Όμως, οι τελικές κρίσεις θα βασίζονταν στα αντικειμενικά προσόντα των υποψηφίων συν τη «συνέντευξη» που θα έδιναν οι τελευταίοι στα υπηρεσιακά συμβούλια (μια παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο των κυβερνήσεων του πάλαι ποτέ δικομματισμού ΠΑΣΟΚ/ΝΔ, ώστε να επιλέγονται οι «αρεστοί» στη διοίκηση, διεμβολίζοντας τον πίνακα κατάταξης με βάση τα αντικειμενικά προσόντα των υποψηφίων).

Όταν καταρτίστηκε ο τελικός πίνακας κατάταξης των υποψήφιων διευθυντών από τη διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Πρέβεζας, μετά τις «συνεντεύξεις», ω! του θαύματος, ήρθε στο φως μια σειρά κατάταξης η οποία σε γενικές γραμμές αναιρούσε την κατάταξη των υποψηφίων σύμφωνα με τα αντικειμενικά τους προσόντα. Ειδική «μέριμνα», φαίνεται, ότι κατεβλήθη μέσω της συνέντευξης ώστε να προκύψει η επιθυμητή στη διοίκηση σειρά κατάταξης των υποψήφιων διευθυντών.

Ως Μετωπική Αριστερή Παρέμβαση δεν είχαμε καμιά αυταπάτη για το ρόλο και τις επιδιώξεις της διοίκησης.

Οι αιρετοί του κλάδου τη στάση κράτησαν;

Σε ερώτηση που έγινε προς τους αιρετούς, κατά τη διάρκεια ανοιχτής συνεδρίασης του ΔΣ της ΕΛΜΕ (21/07/2017 Με θέμα: ενημέρωση από τους αιρετούς για την στάση τους στις κρίσεις των διευθυντών) πώς, δηλαδή, βαθμολόγησαν οι αιρετοί συγκεκριμένους υποψηφίους που είχαν χαμηλή βαθμολογία, ο αιρετός της κυβερνητικής παράταξης αρνήθηκε να απαντήσει δηλώνοντας ότι αυτό είναι … «προσωπικό» και «απόρρητο». Δηλαδή, ο θεσμός του αιρετού- που σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του ιδίου- αποτελεί μια κατάκτηση του κλάδου και λειτουργεί «ως τα μάτια και τα αυτιά του κλάδου μέσα στο υπηρεσιακό συμβούλιο» κρίνει προσωπικά, η δε κρίση του είναι… «απόρρητη» και «μυστική», και ο κλάδος δεν έχει δικαίωμα να την πληροφορηθεί (!!!). (Δηλαδή θα φτάσουμε στο σημείο να πληροφορηθούμε τις κρίσεις των αιρετών με δικαστικές αποφάσεις; Τέτοια κατάντια;)

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Σε άλλη ερώτηση, αν βαθμολόγησαν με άριστα στην περίπτωση που ο υποψήφιος είχε την ομόφωνη θετική γνώμη του «συλλόγου» (τη θέση αυτή είχαν υπερασπιστεί ως μοναδικό κριτήριο για την βαθμολογία τους σε ανοιχτό Δ.Σ. της ΕΛΜΕ)  και πώς εξηγείται σ’ αυτή την περίπτωση, η χαμηλή βαθμολογία; Απάντησαν οι αιρετοί μας, ότι η κρίση είναι «προσωπική» (όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι όπου η απόφαση του «συλλόγου» μάς είναι αρεστή έχει καλώς, όπου δεν είναι, τότε τη γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια. Πρόκειται περί της ίδιας «δημοκρατικής» αντίληψης που μετατρέπει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ…).

Εν τη ρύμη του λόγου, έγινε ακόμη παραδεκτό ότι, όταν έκλειναν τα μικρόφωνα των μαγνητοφωνημένων πρακτικών, το υπηρεσιακό συμβούλιο προχωρούσε σε κρίσεις για το «πώς τα πήγε ο υποψήφιος», γεγονός απαράδεκτο, ακόμα και για τα διορισμένα μέλη, πόσο μάλλον για τους αιρετούς του κλάδου.

Μ΄ αυτά και μ’ αυτά, πρόκυψε μια μαγική εικόνα: ένας πίνακας κατάταξης των υποψηφίων, «μαγειρεμένος» με ένα πραγματικά «χειρουργικό» τρόπο και με ακρίβεια εκατοστού της ακέραιας μονάδας, όσον αφορά την πριμοδότηση των αρεστών του νέου διαπλεκόμενου κρατικού μηχανισμού.

Η ευθύνη για την κατάπτυστη διαδικασία της συνέντευξης βαρύνει σε μεγάλο βαθμό τους χθεσινούς και σημερινούς κυβερνητικούς των παρατάξεων ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ: συνήργησαν εξίσου στο ν’ ανατραπεί η σειρά κατάταξης των υποψηφίων με βάση τα αντικειμενικά τους προσόντα, και να αναδυθεί η  «μαγειρεμένη» μέσω της «συνέντευξης».

Ξεσκεπάζεται έτσι, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός τους.

Η όλη διαδικασία θα ήταν απλώς κωμικοτραγική, εάν δεν ήταν ολοφάνερο ότι έρχονται ακόμα πιο μαύρες μέρες για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Αυτό είναι φυσικό και επόμενο μετά τις νέες μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τα τερατώδη πλεονάσματα μέχρι το …2060 και την απόλυτη ευθυγράμμιση και υποταγή της στα κελεύσματα της ΕΕ/ΔΝΤ και του ντόπιου κεφαλαίου.

Ως εργαζόμενοι στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι όσο ο κλάδος κυριαρχείται από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό (παλιό και καινούργιο) αυτός θα λειτουργεί παντού και πάντα σαν δεκανίκι της διοίκησης, παρά και ενάντια στα συμφέροντα του κλάδου.

Το προηγούμενο διάστημα, όταν δίναμε τη μάχη της απεργίας-αποχής από την όλη διαδικασία της αξιολόγησης των διευθυντών, λοιδορηθήκαμε από αυτούς τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές ότι με τη στάση μας αρνούμασταν να «εκφραστεί ο κλάδος» και έτσι «εμποδίζαμε τη δημοκρατία» (και τα πανηγύρια της). Λοιδορηθήκαμε, όταν δηλώσαμε ότι οι αιρετοί δεν πρέπει, για κανένα απολύτως λόγο, να μπουν στη διαδικασία της αξιολόγησης των υποψηφίων διευθυντών. Ο ρόλος του αιρετού θα έπρεπε να είναι εντελώς διαφορετικός: ν’ αντιστέκεται  στην εφαρμογή των μνημονιακών ρυθμίσεων στην εκπαίδευση, να υπερασπίζεται τους συναδέλφους απέναντι στις αυθαιρεσίες της διοίκησης, να ξεσκεπάζει την όποια διαπλοκή και τις εξυπηρετήσεις ημετέρων.

Οι «τιμημένοι»   αιρετοί έπραξαν ακριβώς τα αντίθετα.

Διοίκηση, κυβερνητική παράταξη και χθεσινή κυβερνητική σε απόλυτη συνεργασία…  

Τώρα, πώς θα εξηγήσουν στον κλάδο την κατάπτυστη στάση τους;

Φυσικά, δεν περιμένουμε καμία ουσιαστική απάντηση. Η στάση και οι ενέργειές τους είναι κόντρα και ενάντια στις σύγχρονές ανάγκες και το δικαίωμα της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της νεολαίας για δημόσια δωρεάν παιδεία. Οι μαζικές ζωντανές γενικές συνελεύσεις και οι δυναμικές κινητοποιήσεις δίνουν πάντα την αρμόζουσα απάντηση. Το ίδιο θα γίνει και τώρα…