Θα’ θελα πολύ να συμμεριστώ (έλλογα, όχι συναισθηματικά), την ευχολογική ανεμελιά κάποιων, πολλών, ότι «δεν μπορεί, στο τέλος κάτι θα γίνει…».
Και ότι η προσεχής κρίσιμη (αν και οι επιθετικοί προσδιορισμοί, έχασαν κι’ αυτοί την αξία τους…) Δευτέρα, δεν θα ξημερώσει με το εξωφρενικό, αδιανόητο μέχρι πρόσφατα, να παίρνει σάρκα και οστά στην ήδη καταθλιπτική καθημερινότητά μας. Η χώρα που γέννησε την Ευρώπη, να βρεθεί στα μουχλιασμένα καταγώγια, πασχίζουσα ν’ αναπνεύσει….
Τα σημάδια, όμως, είναι μουντά κι’ άραχλα. Κι’ ας λέει ο Τσίπρας από την Αγία Πετρούπολη (ή ίσως επειδή το λέει…) πως οι Έλληνες ξέρουν από άγριες θάλασσες και είναι έτοιμοι να ξανοιχτούν σε νέες φουρτούνες. Οι ναυτικοί μας, προσεύχονται στον Άη Νικόλα για ήρεμα νερά, κανείς δεν εύχεται για φουρτούνες και θαλασσοσκορπίσματα… Περάσαμε 70 και πλέον χρόνια από τον Παγκόσμιο Πόλεμο, και την λαίλαπα του, Εμφυλίου σε σχετικά ήρεμα νερά, που επέτρεπαν την αισιοδοξία πως θα ευτυχήσουμε να πιάσουμε λιμάνι. Και κανένας Έλληνας δεν διανοήθηκε πως σε συνθήκες ειρήνης, σε μέρες βατές ακόμη κι’ όταν ήταν δύσκολες, θα ξαναγυρίζαμε ξαφνικά σε καθεστώς ζόφου και ανασφάλειας. Που το ανείπωτο αδιανόητο, θα πρόβαλλε ως υπαρκτή πιθανότητα…
Κι’ όμως, εδώ βρισκόμαστε. Τα σφάλματα και οι ολιγωρίες πολλές-και πολλών! Αλλά, κατά πως λένε οι τζογαδόροι (ξέρει ο κ. Τσίπρας…), «πρώτα σώζεις την παρτίδα, και μετά την παίρνεις…»! Κι’ αυτός, κόντρα στα σημάδια, τα παίζει όλα σε μια μπλόφα, που ελπίζει να του βγει! Δεν έμαθε από τα σωρευμένα μεταπολιτευτικά μας παθήματα, της εποχής της δανειακής ευμάρειας, του άκρατου λαϊκισμού και της αποθέωσης του πελατειακού κράτους, και τώρα εμφανίζεται να διεκδικεί το… δικαίωμα να κάνει κι’ αυτός τα δικά του λάθη. Του δώσαμε μια χώρα να παίξει, και παίζει. Με τα μάτια του (που πάσχουν από ιδεοληπτικό αστιγματισμό…) , στραμμένα σ’ ένα παρελθόν με το οποίο έχει ρεβανσιστικά χρωστούμενα…
Δεν δείχνει να τον νοιάζει που κινδυνεύουμε όλοι να θερίσουμε όσα εγκληματικά σπέρναμε τα τελευταία 35 χρόνια- του αρκεί ότι αυτός θα «δικαιωθεί», πως την ευθύνη της κατάρρευσης θα την ρίξει στους «άλλους», ντόπιους και ξένους. Το τι θα επακολουθήσει, δεν φαίνεται να το υπολογίζει, να το εκτιμά-και να τον τρομάζει… Δεν δείχνει να είναι καν σε θέση ν’ αποτιμήσει τι σηματοδοτούν και εγκυμονούν για το δύσκολο αύριο, αυτές οι συγκεντρώσεις στις πλατείες. «Δικών» του, ή διαφωνούντων με την πορεία του. Στήνουμε το σκηνικό για ένα νέο εμφύλιο, που θα ξεσπάσει με το που συμβεί το αδιανόητο και εξωφρενικό (που κάποιοι σύντροφοί του… εύχονται ως εξ ουρανού σωτηρία!), τότε που θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει –γιατί αυτός και μόνο θα φέρει τις ευθύνες- μιαν αναταραχή που ούτε καν υποψιάζεται….
Όλοι αυτοί που σήμερα «στηρίζουν» τα σχέδιά του (;), προσβλέποντας στην διαιώνιση ενός «πατέρα-κράτους» που βρίσκει λύση για όλους «ανέξοδα»,, την διατήρηση των «κεκτημένων» χωρίς να ψάχνουν πως… εκτήθησαν, αύριο στην μαύρη μιζέρια, την φτώχεια και την στέρηση και των βασικότερων αγαθών, είναι οι πρώτοι που θα στραφούν εναντίον του, θα γίνουν οι σκληρότεροι τιμητές και τιμωροί του-και θα διψάνε για αίμα! Οι κομματισμοί και οι ανέξοδες (όσο το αδιανόητο δεν επισυμβαίνει…) ιδεολογικές «συγγένειες» με τα συνθήματα της διχόνοιας και του ρεβανσισμού, θα εξαφανισθούν δια μιας. Και οι «δικοί του», θα γίνουν εν ριπή οφθαλμού πεινασμένοι Γενίτσαροι…
Έχει καλλιεργηθεί ήδη, και τα συλλαλητήρια ρίχνουν το βλαβερό λίπασμα, ένα κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού, έχουν πολώσει την κοινωνία σε «καλούς» και «κακούς». Κι’ αν ο μη γένοιτο, συμβεί το μέχρι σήμερα εξωφρενικό, αδιανόητο, τρελό, αυτό που θα επικρατήσει στην κοινωνία , θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο και «ιδεολογία». Θα έχει έρθει η ώρα να μάθουμε με τον σκληρό τρόπο πώς, ναι, οι κοινωνίες ενίοτε, και με τις κατάλληλες «ανέμελες» ηγεσίες, αυτοκτονούν…
Πηγή: iefimerida.gr
Θάνος Οικονομόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!