"Φωνή" βοώντος εν τη ερήμω.

Μήπως άραγε ήρθε η ώρα να γίνουμε ως άτομα αυτής της κοινωνίας πιο ενεργοί, να αντιδρούμε περισσότερο και με αυστηρό τρόπο σε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού, ώστε να απομονώσουμε τον κάθε …ψευτόμαγκα που δηλητηριάζει την ζωή μας; Πώς αλλιώς θα παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας; Για σκεφτείτε το…

Τοπικός Τύπος και…bullying

Πριν από μερικές ημέρες μου έστειλε ένας καλός φίλος απόσπασμα τοπικής εφημερίδας της Ηπείρου, όπου άκουσον - άκουσον… ο συντάκτης του κειμένου μέμφονταν νέο Δήμαρχο της περιοχής όπου εκδίδεται η εν λόγω εφημερίδα, διότι δεν ταξίδεψε στην Αθήνα για να παραβρεθεί σε εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας, αδελφότητας τοπικής κοινότητας…!

Στο μεταξύ στη συγκεκριμένη εκδήλωση δεν παραβρέθηκε ο εκδότης ή κάποιος συντάκτης ή συνεργάτης της συγκεκριμένης εφημερίδας, κανένας από τους βουλευτές του Νομού ή εκπρόσωπός τους κάτι το οποίο δεν πέρασε απαρατήρητο από τους παραβρισκόμενους και σχολιάστηκε δυσμενώς. Ο μοναδικός με την έννοια του επισήμου που είχε έστω και ακούσια παρουσία στην εν λόγω εκδήλωση, ήταν ο Δήμαρχος ο οποίος μπήκε στο στόχαστρο της τοπικής εφημερίδας. 

Ο εν λόγω Δήμαρχος, όπως ενημερωθήκαμε, είχε φροντίσει να τηλεφωνήσει επανειλημμένως στα μέλη του Δ.Σ. της αδελφότητας και να ζητήσει συγνώμη που δεν θα κατάφερνε να παραβρεθεί ενώ απέστειλε μέσω εκπροσώπου του και ευχετήριο χαιρετισμό, με τον οποίο μεταξύ των άλλων, ζητούσε την κατανόηση για την απουσία του λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και παρεμπιπτόντως όταν διαβάστηκε ο χαιρετισμός του όλοι χειροκρότησαν με θέρμη.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι …προηγούμενα μπορεί να έχει η τοπική εφημερίδα με τον συγκεκριμένο Δήμαρχο. Εκείνο που διαπιστώνουμε ωστόσο είναι το πόσο προβληματικά και ‘αρρωστημένα’ λειτουργεί μία μερίδα του Τοπικού Τύπου, (ευτυχώς μικρή) που δεν διστάζει να εκφράσει την εμπάθεια της, σε πρόσωπα που δεν του αρέσουν ακόμη και για τα πιο ασήμαντα πράγματα… 

Κάποιοι μάλιστα που διάβασαν το συγκεκριμένο δημοσίευμα και γνωρίζουν τι γραμμή ακολουθεί η συγκεκριμένη εφημερίδα, στοιχημάτιζαν γελώντας με νόημα ότι ακόμη κι εάν είχε παραβρεθεί ο εν λόγω Δήμαρχος στην εκδήλωση η συγκεκριμένη τοπική εφημερίδα θα έγραφε ότι «τρέχει στις γιορτές και στις εκδηλώσεις ενώ στον Δήμο έχει πολλή δουλειά και ανειλημμένες υποχρεώσεις»!!!. Και μάλλον δεν έχουν άδικο…

 Έχοντας τέτοια παραδείγματα συμπεριφορών από μερίδα του Τοπικού Τύπου, που αντιγράφουν τα κακώς κείμενα συστημικών Μ.Μ.Ε. που εξυπηρετούν μεγάλα συμφέροντα και έχουν κάνει την λασπολογία επάγγελμα με τα γνωστά αποτελέσματα στην κυκλοφορία τους (σ.σ. βάζουν cd για να επιβιώσουν) αναρωτιέσαι σε τι διαφέρουν αυτοί που γράφουν αυτές τις υποτιθέμενες ειδήσεις (ουσιαστικά  αθλιότητες) από εκείνους που ασκούν bullying. Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον εκφοβισμό ή και εκβιασμό (αδέλφια είναι) είναι ακριβώς τα ίδια…

Υπάρχει δηλαδή μία στοχοποίηση συγκεκριμένου προσώπου, που επειδή εδώ τυγχάνει να είναι και ο επικεφαλής τοπικής αρχής, περνάει μάλλον απαρατήρητη ή μπορεί για τον λόγο αυτό να επιβραβεύεται κιόλας από κάποιους και ουδείς εμβαθύνει ώστε να αναλύσει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.

Πρέπει όμως να είναι έτσι τα πράγματα; Ποιος δίνει το δικαίωμα στον εκδότη ή συντάκτη τοπικής ή οποιασδήποτε εφημερίδας να χρησιμοποιεί την πένα του για να βάλει εναντίον δικαίων και αδίκων, ενώ ο ίδιος να μένει στο απυρόβλητο; Δεν λέμε να υπάρχει λογοκρισία προς Θεού. Να τηρούνται οι βασικοί κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας ζητάμε. Οι δημοσιογραφικές Ενώσεις τι κάνουν αλήθεια; Δεν τα βλέπουν αυτά; Δεν έχουν άποψη; Δεν έχουν πειθαρχικά συμβούλια; Γιατί αδιαφορούν;

Επειδή ξέρουμε ότι απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα δεν θα πάρουμε θα παραθέσουμε όσα αναφέρουν κάποιοι ειδικοί, μετά και το τραγικό περιστατικό με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, για το πώς παρατηρείται ως φαινόμενο σχολικό bullying: «Συνήθως υπάρχει ένα θύμα που για κάποιους λόγους είναι πιο ευάλωτο. 

Συχνά είναι άτομα με ιδιαιτερότητες στη συμπεριφορά τους, πιο ευάλωτα συναισθηματικά, με κάποιου είδους μικρο-αναπηρίες. Από την πλευρά του θύτη συνήθως υπάρχουν ένα ή δύο άτομα, που ξεκινούν τον εκφοβισμό, και τα οποία παρουσιάζουν επιθετικότητα και τάση στη βία. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι μόνο γονιδιακό. Είναι ένας συνδυασμός. Είναι ένα παιδί που έχει και χαρακτηριστικά σαν προσωπικότητα, αλλά και αυτά δεν έχουν επεξεργαστεί από το περιβάλλον του» τονίζει η κ. Περβανίδου.

«Από την άλλη είναι και ο κύκλος της κακοποίησης. Συνήθως υπάρχει ένας εκφοβιστής, ο βοηθός του που έχει ενεργό ρόλο αλλά δεν ξεκινά τον εκφοβισμό, ο υποστηρικτής που υποστηρίζει τον εκφοβισμό αλλά δεν παίρνει ενεργό μέρος, ο παθητικός υποστηρικτής ο οποίος εγκρίνει τον εκφοβισμό αλλά δεν τον υποστηρίζει ανοικτά. Είναι όλα αυτά τα άτομα που μαζί αποτελούν το κύκλο του bullying» εξηγεί η παιδίατρος-αναπτυξιολόγος.

«Πρόβλημα δεν έχει μόνο το θύμα. Πρόβλημα αντιμετωπίζει και ο θύτης ο οποίος μέσω της επιθετικής του συμπεριφοράς θέλει να καλύψει κάποιες ελλείψεις από το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον. Αυτός είναι ο κανόνας. Τα τελευταία χρόνια η κρίση, η ανεργία και η γενικότερη πίεση ίσως έχει τονίσει αυτή την κατάσταση» εξηγεί ο κ. Μανδρίκας.

Μήπως άραγε ήρθε η ώρα να γίνουμε ως άτομα αυτής της κοινωνίας πιο ενεργοί, να αντιδρούμε περισσότερο και με αυστηρό τρόπο σε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού, ώστε να απομονώσουμε τον κάθε …ψευτόμαγκα που δηλητηριάζει την ζωή μας; Πώς αλλιώς θα παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο στα παιδιά μας; Για σκεφτείτε το…

Ο διηπειρωτικός