ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
Ουδείς από τους βουλευτές της Ηπείρου μέχρι στιγμής παραιτήθηκε από το δικαίωμα να πάρει βουλευτικό αυτοκίνητο.
Ουδείς όμως...
Βέβαια είναι πολλά τα χιλιόμετρα Αθήνα Γιάννινα κι ένα καλό αυτοκίνητο –άμα είναι και βουλευτικό- κάνει το ταξίδι λιγότερο κουραστικό.
Είναι όμως αυτός ο λόγος;
Γιατί συνήθως για το πήγαινε- έλα στην πρωτεύουσα, οι περισσότεροι επιλέγουν το αεροπλάνο.
Βέβαια είναι και οι περιπτώσεις εκείνες όπου οι πτήσεις ματαιώνονται, οπότε το αυτοκίνητο χρειάζεται....
Για την ιστορία πάντως μόλις εννιά βουλευτές έχουν παραιτηθεί από το δικαίωμα να πάρουν από τη Βουλή βουλευτικό αυτοκίνητο, μέχρι στιγμής.
Οι πέντε προέρχονται από το Ποτάμι, με πρώτο τον επικεφαλής του κόμματος Σταύρο Θεοδωράκη και τους βουλευτές του Σταυρούλα Αντωνάκου, Γιώργο Αμυρά, Παναγιώτη Καρκατσούλη και Αντιγόνη Λυμπεράκη.
Τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Δημαράς, Ελένη Ψαρρέα και Μουσταφά Μουσταφά, αρνήθηκαν επίσης να παραλάβουν βουλευτικό αυτοκίνητο, ενώ το ίδιο έκανε και ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κουμοτσάκος
ΟΛΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ
Πιέσεις για την επαναφορά του καθεστώτος απόκτησης αυτοκινήτων με προνομιακό τρόπο ασκούν βουλευτές από όλα τα κόμματα προς το Προεδρείο του Κοινοβουλίου, τρία χρόνια μετά την απόφαση της κυβέρνησης να καταργηθούν οι οικονομικές διευκολύνσεις και απαλλαγές που εφαρμόστηκαν επί σειρά ετών κατά το παρελθόν για τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Το ζήτημα της αντικατάστασης των αυτοκινήτων τους που απασχολεί εδώ και καιρό αρκετούς βουλευτές ετέθη την περασμένη Πέμπτη από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Δ. Σιούφα στη Διάσκεψη των Προέδρων του Κοινοβουλίου, το θεσμοθετημένο όργανο της Βουλής στο οποίο συμμετέχουν τα μέλη του διακομματικού προεδρείου, οι πρόεδροι των διαρκών και μόνιμων κοινοβουλευτικών επιτροπών και επιπλέον ένας εκπρόσωπος από κάθε κόμμα. Ακολούθησε ευρεία συζήτηση, η οποία αποφασίστηκε από τους παρισταμένους να τηρηθεί «απόρρητη», δηλαδή να μη φθάσει στα μέσα ενημέρωσης και δημοσιοποιηθεί το περιεχόμενό της, ώσπου να εξετασθούν προσεκτικά όλες οι παράμετροι και να υπάρξει κατάληξη τέτοια που να μην προκαλέσει αντιδράσεις στην κοινή γνώμη.
Από πολλές πλευρές επισημάνθηκε ότι είναι αδύνατο να επανέλθει, όπως τουλάχιστον είχε εφαρμοσθεί στο παρελθόν, το καθεστώς της πλήρους απαλλαγής των βουλευτικών αυτοκινήτων από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και τα λοιπά τέλη και δασμούς. Και αυτό για δύο λόγους: Αφενός διότι θα αναιρούσε την κυβερνητική δέσμευση για κατάργηση των προνομίων και αφετέρου διότι θα δημιουργούσε δυσμενή σχόλια σε βάρος του συνόλου του πολιτικού κόσμου.
Η άποψη που συγκέντρωσε την ευρύτερη αποδοχή και θεωρήθηκε η πλέον πρόσφορη για την αποφυγή αντιδράσεων είναι η εξέταση της δυνατότητας να χαρακτηρισθούν τα αυτοκίνητα των βουλευτών υπηρεσιακά και να γίνει μαζικά η προμήθειά τους από τη Βουλή.
Ειπώθηκε μάλιστα ότι αυτό συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια με δημάρχους, νομάρχες, διοικητές οργανισμών και άλλους, οι περισσότεροι από τους οποίους, όπως είπε ένας από τους προέδρους των κοινοβουλευτικών επιτροπών, «είναι συνήθως πρώην συνάδελφοί μας που απέτυχαν να εκλεγούν και τώρα κυκλοφορούν στα χωριά και στις πόλεις ψηφοθηρώντας με τις κρατικές Μερτσέντες εις βάρος μας».
«Δεν είναι δυνατόν ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος να μετακινείται εκτός αλλά και εντός έδρας, όταν το επιβάλλει η δουλειά του, με υπηρεσιακό αυτοκίνητο και να μην έχουμε αυτή τη δυνατότητα εμείς που υποτίθεται ότι είμαστε οι εκλεκτοί του ελληνικού λαού!» πρόσθεσε άλλος βουλευτής.
* Πώς έγινε η πρόταση
Κατά τις ίδιες πληροφορίες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ κ. Δ.Γεωργακόπουλος εξειδίκευσε την πρόταση για την παραχώρηση υπηρεσιακών αυτοκινήτων εισηγούμενος να γίνει με τη μέθοδο της χρηματοδοτικής μίσθωσης, δηλαδή με «leasing», ως εξής:
* Η Βουλή στην αρχή κάθε τετραετίας θα παραχωρεί στον βουλευτή ένα αυτοκίνητο σχετικά μεγάλου κυβισμού και η αποπληρωμή του θα γίνεται σε 48 δόσεις.
* Με την πληρωμή των δόσεων θα επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός του κοινοβουλίου για όσο διάστημα ο βουλευτής είναι εν θητεία, ενώ όταν χάνει την ιδιότητά του ή θα επιστρέφει το αυτοκίνητο ή θα αναλαμβάνει ο ίδιος την εξόφλησή του.
Η εισήγηση αυτή του κ. Γεωργακόπουλου χαρακτηρίστηκε «ενδιαφέρουσα» από αρκετούς και αν δεν υπήρχαν οι δισταγμοί του Προέδρου της Βουλής θα είχε υιοθετηθεί ομοφώνως, αφού κανείς δεν εξέφρασε ουσιαστικές αντιρρήσεις. Ο κ. Κακλαμάνης ωστόσο επέμεινε ότι πρέπει να μελετηθεί περαιτέρω τα ζήτημα, εκφράζοντας φόβους ότι θα υπάρξει έντονη αντίδραση από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία, όπως είπε, «δεν θα χάσουν την ευκαιρία να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον όλων μας».
Ο ίδιος πάντως αναγνώρισε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι βουλευτές και το οποίο αφορά κυρίως τους προερχομένους από την επαρχία. Και επανέλαβε κάτι που είχε πει τις προηγούμενες ημέρες κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού της Βουλής σχετικά με τα οικονομικά των μελών της Εθνικής Αντιπροσωπείας: «Το ύψος της βουλευτικής αποζημίωσης είναι, διαμορφωμένο σε σταθερές τιμές, μικρότερο από αυτό του 1977».
* Τα οικονομικά και τα τροχαία
Ο κ. Σιούφας, ανακινώντας το ζήτημα των αυτοκινήτων των βουλευτών, επεσήμανε ότι «τα τελευταία χρόνια πέντε βουλευτές έπεσαν θύματα σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων και ορισμένοι εξ αυτών είναι θαύμα το ότι ζουν», όπως είπε χαρακτηριστικά. Επεσήμανε παράλληλα την αδυναμία τους να αντικαταστήσουν το κατεστραμμένο αυτοκίνητό τους με άλλο καινούργιο, αφού η βουλευτική αποζημίωση αρκεί ίσα ίσα για να τα φέρνουν βόλτα με τα καθημερινά έξοδα, για όσους τουλάχιστον δεν ασκούν επάγγελμα όσο είναι στη Βουλή. Κι αυτοί, όπως είπε πρόσφατα ο κ. Κακλαμάνης, είναι περισσότεροι από το ένα τρίτο των βουλευτών (106 από τους 300 έχουν δηλώσει στην Εφορία ως μοναδικό εισόδημά τους τη βουλευτική αποζημίωση).
Στη συζήτηση τέθηκε και το θέμα των εξόδων των βουλευτών, τα οποία έχουν αυξηθεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα λόγω της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου που τους υποχρεώνει να είναι σε διαρκή κίνηση. Και, όπως λένε πολλοί βουλευτές, πέραν των άλλων επιβάλλεται η αντικατάσταση των οχημάτων όχι μόνο για όσους έχουν εμπλακεί σε τροχαία, αλλά και για αρκετούς βουλευτές των οποίων τα οχήματα έχουν ηλικία μεγαλύτερη των τριών ετών.
Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των βουλευτών έχει αποκτήσει το αυτοκίνητο που διαθέτει σήμερα τους τελευταίους μήνες του 1996, καθώς τους πρώτους μήνες του 1997 καταργήθηκε το καθεστώς της ατελούς εισαγωγής αυτοκινήτου.
Σύμφωνα με το καθεστώς αυτό, που εφαρμόστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80, επί προεδρίας Ιωάννη Αλευρά, οι βουλευτές είχαν δικαίωμα αγοράς ανά τετραετία ενός αφορολογήτου αυτοκινήτου ιδιωτικής χρήσης μέχρι 2.000 κυβικών εκατοστών. Νωρίτερα οι βουλευτές μπορούσαν να προμηθεύονται αυτοκίνητα με προνομιακούς όρους από τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Υλικού (ΟΔΔΥ), στον οποίο κατέληγαν κατασχεμένα οχήματα. Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο είχαν παρατηρηθεί «κρούσματα» που εξέθεταν τον πολιτικό κόσμο, καθώς ορισμένοι βουλευτές χρησιμοποιούσαν τις μεθόδους αυτές για να αυξήσουν το εισόδημά τους.
Ενα τέτοιο περιστατικό κατεγράφη προ ετών, όταν βουλευτής, ο οποίος είναι και τώρα στο κοινοβούλιο, εμφανίστηκε στον ΟΔΔΥ και απέκτησε (προσωρινά, όπως αποδείχθηκε) υπερπολυτελές αυτοκίνητο, το οποίο είχε παραδώσει στον εν λόγω οργανισμό επιχειρηματίας ο οποίος δεν ήθελε να πληρώσει τους υψηλότατους δασμούς. Ο βουλευτής σχεδόν αμέσως μεταβίβασε το αυτοκίνητο στον πραγματικό ιδιοκτήτη του, ο οποίος με το «τέχνασμα» αυτό είχε σημαντικό οικονομικό όφελος, μέρος του οποίου προφανώς καρπώθηκε και ο μεσολαβητής «εθνοπατέρας».
Αλλά και όταν καταργήθηκε η δυνατότητα προνομιακής απόκτησης από τον ΟΔΔΥ, μπορεί να μειώθηκαν φαινόμενα όπως το προαναφερόμενο, δεν έλειψαν ωστόσο παντελώς, αφού είχαν διατυπωθεί καταγγελίες σύμφωνα με τις οποίες ορισμένοι βουλευτές μεταβίβαζαν το δικαίωμα αγοράς πολυτελούς αυτοκινήτου, αποκτώντας ένα μικρότερο και επωφελούμενοι της διαφοράς.
Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την ανάγκη να σταματήσει ο θόρυβος για τα προνόμια των βουλευτών, υποχρέωσαν τη σημερινή κυβέρνηση να καταργήσει πλήρως το καθεστώς αυτό, το οποίο θεωρείται πλέον οριστικά παρελθόν. Γι' αυτό και στη συζήτηση που έχει ανοίξει επί του θέματος γίνεται, όπως προαναφέραμε, λόγος για χαρακτηρισμό των βουλευτικών αυτοκινήτων ως υπηρεσιακών, κάτι που θα αποκλείει τις μεταβιβάσεις και την επανάληψη φαινομένων όπως αυτά του παρελθόντος.
* Η μίσθωση ταξί
Εναλλακτικά πάντως κάποιοι ρίχνουν στο τραπέζι και την εξέταση του συστήματος που εφαρμόζεται με τη διαμονή των επαρχιωτών βουλευτών σε αθηναϊκά ξενοδοχεία, η οποία καλύπτεται από τη Βουλή. Ανάλογο σύστημα εφαρμόζεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις συνόδους του Στρασβούργου. Οι ευρωβουλευτές για όσες ημέρες βρίσκονται εκεί μετακινούνται χρησιμοποιώντας, από και προς το αεροδρόμιο, μισθωμένα ταξί που πληρώνει το κοινοβούλιο, το οποίο διαθέτει και ειδική υπηρεσία οχημάτων τα οποία χρησιμοποιούνται για τις υπόλοιπες μετακινήσεις των μελών του. Διατυπώνονται ωστόσο προβληματισμοί για τη μεταφορά του συστήματος αυτού, με δεδομένο ότι τα ταξί στη χώρα μας δεν εκδίδουν αποδείξεις, ενώ επισημαίνεται και ο κίνδυνος πλασματικά «φουσκωμένων» λογαριασμών, καθώς η σχέση που θα αναπτυχθεί ανάμεσα στον ιδιοκτήτη του μισθωμένου ταξί και στον βουλευτή ίσως οδηγήσει τον τελευταίο να υπογράφει μεγαλύτερες από τις πραγματικές αποδείξεις.
Ο,τι και αν αποφασισθεί πάντως, εκείνο που επισημαίνεται από βουλευτές είναι ότι θα πρέπει οι αρμόδιοι να έχουν το θάρρος να διατυπώσουν ανοιχτά τις προτάσεις τους, προβάλλοντας όλα τα επιχειρήματα και αποφεύγοντας αποφάσεις «εν κρυπτώ και παραβύστω».
«Οταν έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας, δεν κατανοώ γιατί θα πρέπει να αναζητούμε παρασκηνιακές λύσεις» παρατηρούσε παλαιός βουλευτής, προσθέτοντας ότι «η κοινή γνώμη αυτό που κυρίως απεχθάνεται είναι η έλλειψη διαφάνειας και όχι η λήψη μέτρων για τη διευκόλυνση των καθηκόντων μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιο σας εδώ!